Pamiętnik z powstania warszawskiego

Opinie czytelników

Książka przedstawia żywy i chaotyczny portret Powstania Warszawskiego, koncentrując się na psychologicznych skutkach wojny dla niekombatantów. Podczas gdy niektórzy czytelnicy doceniają intensywny i surowy styl pisania, który oddaje zamieszanie, inni uważają go za trudny do naśladowania i przytłaczający. Książka jest polecana osobom zainteresowanym historią Polski z czasów II wojny światowej.

⬤ Żywy i wpływowy styl pisania, który odzwierciedla chaos wydarzeń.
⬤ Zapewnia głęboki psychologiczny wgląd w doświadczenia osób niebiorących udziału w walkach podczas wojny.
⬤ Wysoko ceniony jako surowy i autentyczny pamiętnik, a niektórzy polecają go jako lekturę obowiązkową.
⬤ Zawiera historyczne znaczenie i jest cennym źródłem wiedzy dla studentów historii Polski z okresu II wojny światowej.
⬤ Dobra prezentacja, dotarcie na czas i w świetnym stanie, z dołączonymi pomocnymi mapami.

⬤ Chaotyczny styl pisania może być trudny do naśladowania, prowadząc niektórych czytelników do przejrzenia książki.
⬤ Niektórzy czytelnicy uznali go za nudny lub przyprawiający o ból głowy, umniejszając ogólne wrażenia.
⬤ Brak dokładnej chronologii może zmylić czytelników niezaznajomionych z wydarzeniami.
⬤ Intensywna tematyka może nie być odpowiednia dla wszystkich odbiorców.

(na podstawie 11 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

A Memoir of the Warsaw Uprising

Zawartość książki:

1 sierpnia 1944 r. Miron Białoszewski, który później zyskał sławę jako jeden z najbardziej nowatorskich polskich poetów, wyszedł z domu, aby załatwić sprawę dla swojej matki i wpadł w wir historii.

Gdy wojska radzieckie znajdowały się na obrzeżach Warszawy, stolica Polski zbuntowała się przeciwko pięcioletniej okupacji nazistowskiej, powstaniu, które rozpoczęło się w duchu heroicznego optymizmu. Sześćdziesiąt trzy dni później dobiegło ono tragicznego końca. Naziści bezwzględnie stłumili powstańców, obracając Warszawę w gruzy i mordując około 200 000 ludzi, głównie poprzez masowe egzekucje.

Armia Czerwona tylko się temu przyglądała. Relacja Białoszewskiego z przebiegu powstania ożywia je w całej jego desperackiej gwałtowności. Wcielamy się w rolę młodego człowieka, który prześlizguje się tam i z powrotem pod niemieckim ostrzałem, unika kul snajperów, pada z wyczerpania, ratuje rannych i grzebie zabitych.

Niezastąpiony i niezapomniany akt świadectwa, Pamiętnik z Powstania Warszawskiego jest również ważnym dziełem literackim. Białoszewski pisze krótkimi, kłującymi, urywanymi, zdyszanymi zdaniami dostosowanymi do „rażącej tożsamości »teraz«”. Jego strony są pełne poezji, która opiera się zniszczeniu, które rejestruje.

Madeline G. Levine dokonała gruntownej rewizji swojego przekładu z 1977 roku, a fragmenty, których nie można było opublikować w komunistycznej Polsce, zostały przywrócone.