Pamiętnik oficera medycznego Yeomanry Mo. Egipt, Gallipoli. Palestyna i Włochy

Oryginalny tytuł:

Diary of a Yeomanry Mo (Medical Officer). Egypt, Gallipoli. Palestine and Italy

Zawartość książki:

Autor, terytorialny oficer medyczny w RAMC, został przydzielony do Worcestershire Yeomanry (Queen's Own Worcestershire Hussars) w 1914 roku. Pułk był częścią 1 Brygady South Midland, 1 Dywizji Konnej, ale w ciągu miesiąca od wybuchu wojny utworzono 2 Dywizję Konną, do której dołączyła 1 Brygada S Midland.

W kwietniu 1915 r. dywizja wyruszyła do Egiptu, a w maju brygady zostały przemianowane na brygady konne, przy czym 1 Brygada S Midland stała się 1 Brygadą Konną. W sierpniu 1915 r.

dywizja otrzymała rozkaz udania się do Gallipoli, a Teichman wyruszył ze swoim pułkiem do akcji.

Dywizja poniosła ciężkie straty pod Scimitar Hill (21 sierpnia), a atak ten opisano szczegółowo. Tydzień później, na Wzgórzu Czekoladowym w Suvli, został ranny odłamkiem i ewakuowany do domu.

W jednym z wpisów opisuje, jak duża paczka map (w bardzo krótkim czasie) dostarczona do sztabu brygady okazała się być mapami dzielnic Cromer, Sheringham i King's Lynn, gdzie stacjonowali w 1914 roku. Ponownie dołączył do swojego pułku w Mudros na początku listopada, skąd wrócili do Egiptu do strefy Kanału, ale w Boże Narodzenie Teichman zachorował na gorączkę jelitową i został ponownie ewakuowany do Wielkiej Brytanii. W maju powrócił do służby (jego brygada otrzymała numer 5), a podczas operacji na pustyni Synaj został ponownie ranny w bitwie pod Katią (5 sierpnia 1916 r.), co wykluczyło go z akcji do końca października.

Pamiętnikarz prowadzi nas przez resztę kampanii na Synaju, a w marcu 1917 r. do Palestyny, najpierw z Murrayem (bitwy pod Gazą), a następnie, od czerwca 1917 r., z Allenbym, walczącym w ramach Australijskiej Dywizji Konnej. Pod Huj, 8 listopada, jechał tuż za swoim pułkiem, który wziął udział w szarży na około 2000 tureckiej piechoty, która chroniła działa obsadzone przez Austriaków i Niemców; piechota wycofała się, a działa zostały zdobyte.

Wspaniałe opisy życia i walki na pustyni obejmują incydent z udziałem dziesięciometrowej czarnej mamby i próby zabicia jej za pomocą chloroformu (dowództwo korpusu poprosiło o martwe, ale nieuszkodzone węże jako antidotum na ukąszenia węży). W czerwcu 1918 r.

opuścił Bliski Wschód i udał się na urlop do Wielkiej Brytanii, po czym został oddelegowany do Włoch, gdzie w październiku dołączył do 22 Brygady (7 Dywizji) na ostatni miesiąc wojny. „Teichman zakończył wojnę z DSO, MC, Croix de Guerre, Croci di Guerra i trzema wzmiankami w depeszach. Jest to dobrze napisana książka przez osobę znającą się na historii wojskowości - bardzo pouczająca relacja z wojny na pustyni.