Postcolonial Memory in the Netherlands: Meaningful Voices, Meaningful Silences
Niniejsza książka dotyczy pamięci postkolonialnej w Holandii. Termin ten odnosi się do konfliktów we współczesnym społeczeństwie dotyczących tego, jak należy pamiętać o kolonialnej przeszłości.
Często pojawia się pytanie: kto ma prawo lub możliwość opowiedzenia swojej historii, a kto nie? Innymi słowy: kto ma głos, a kto jest uciszany? Jako takie, konflikty te reprezentują szerszą tendencję w teorii kultury i aktywizmie do używania głosu jako metafory upodmiotowienia i ciszy jako negatywnego odpowiednika głosu, oznaczającego bezsilność. A jednak istnieją głosy, które nie uwalniają nas od władzy, ale raczej jej podlegają.
Tymczasem cisza może być potężna: może chronić, zakłócać i rekonfigurować. W trakcie lektury tej książki stanie się jasne, że głos i cisza funkcjonują nie jako przeciwieństwa, lecz jako wzajemne kontynuacje, a postkolonialna pamięć artykułuje się poprzez wzajemne oddziaływanie znaczących głosów i znaczących cisz.