Ocena:
Książka jest powieścią graficzną, która zapewnia unikalne spojrzenie na doświadczenia osób adoptowanych, w szczególności koncentrując się na adopcji koreańskiej. Porusza ważne kwestie związane z tożsamością, kulturą i wyzwaniami stojącymi przed adoptowanymi. Narracja jest zarówno wciągająca, jak i pięknie zilustrowana, dzięki czemu można się z nią utożsamiać i prowokować do myślenia. Jednak niektórzy czytelnicy uznali tekst za trudny do odczytania ze względu na niski kontrast między tekstem a tłem.
Zalety:⬤ Niesamowita narracja, która oferuje unikalne spojrzenie na doświadczenia osób adoptowanych.
⬤ Piękne ilustracje i wizualizacje, które wzbogacają opowiadaną historię.
⬤ Zapewnia głębokie zrozumienie emocjonalnej podróży osób adoptowanych.
⬤ Może pomóc czytelnikom wczuć się w różne doświadczenia.
⬤ Wielu czytelników opisało ją jako wciągającą i poruszającą lekturę.
⬤ Niski kontrast między tekstem a tłem utrudnia czytanie niektórym, zwłaszcza starszym czytelnikom.
⬤ Mały rozmiar tekstu jest również problemem, szczególnie w koreańskiej wersji językowej.
⬤ Niektórzy czytelnicy uznali za konieczne odłożenie książki na bok z powodu obaw o czytelność.
(na podstawie 9 opinii czytelników)
Palimpsest: Documents from a Korean Adoption
Kto jest właścicielem historii adopcji?
Tysiące południowokoreańskich dzieci zostało adoptowanych na całym świecie w latach 70. i 80. ubiegłego wieku. Ponad dziewięć tysięcy znalazło swój nowy dom w Szwecji, w tym rysowniczka Lisa Wool-Rim Sj blom, która została adoptowana, gdy miała dwa lata. Przez całe dzieciństwo starała się dopasować do homogenicznej szwedzkiej kultury i nieustannie kazano jej tłumić wrodzone pragnienie poznania swojego pochodzenia. „Bądź wdzięczna”, mówiono jej; z pewnością jej życie w Szwecji było lepsze niż w Korei. Podobnie jak wiele osób adoptowanych, Sj blom nauczyła się ukrywać poczucie opuszczenia.
W Palimpsest, emocjonalnie naładowanym pamiętniku, nierozwiązane uczucia Sj blom dotyczące jej adopcji dochodzą do głosu, gdy jest w ciąży ze swoim pierwszym dzieckiem. Kiedy odkrywa dokument zawierający imiona jej biologicznych rodziców, zdaje sobie sprawę, że jej własna historia może nie pasować do historii, którą opowiadano jej przez całe życie: że była sierotą bez pochodzenia.
Gdy Sj blom zagłębia się we własną historię, powracając do Korei i sierocińca, odkrywa, że prawda jest znacznie bardziej skomplikowana niż historia, którą jej opowiedziano i w którą starała się uwierzyć. Święty obraz adopcji jako aktu humanitarnego, który daje rodziców sierotom, zaczyna się rozpadać.
Piękne, jesienne odcienie i przejrzysty styl Sj Blom przeczą skomplikowanej naturze głównego pytania tego graficznego pamiętnika: Kto jest właścicielem historii adopcji?