Palestyna i Izrael: Osobiste spotkanie

Opinie czytelników

Książka Maxa Cartera stanowi osobistą i szczerą relację z jego doświadczeń i powiązań w Palestynie, w szczególności poprzez jego pracę z Ramallah Friends School przez trzy pokolenia. Opierając się na listach, dziennikach i wspomnieniach, Carter dzieli się wyzwaniami i radościami napotkanymi w tym regionie naznaczonym konfliktem, jednocześnie pokazując gościnność i odporność miejscowej ludności.

Ten pamiętnik oferuje głęboki osobisty wgląd w życie Palestyńczyków, kontekst historyczny i długoterminowe zaangażowanie autora w społeczność. Uwypukla znaczące spotkania z szeroką gamą osób z różnych środowisk politycznych, prezentując zrównoważoną perspektywę na złożoność regionu. Narracja jest wzbogacona osobistymi historiami i refleksjami, tworząc poczucie nadziei pośród przeciwności losu.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać szczegółowe opisy spotkań politycznych i konkretnych osobowości za mniej wciągające, jeśli nie są zaznajomieni z historycznym kontekstem konfliktu izraelsko-palestyńskiego. Dodatkowo, struktura pamiętnika oparta na listach i dziennikach może różnić się tempem, co może wpłynąć na wrażenia z lektury dla niektórych.

(na podstawie 1 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Palestine and Israel: A Personal Encounter

Zawartość książki:

Był rok 1970. Walki między Jordańskimi Siłami Zbrojnymi a Organizacją Wyzwolenia Palestyny nasilały się, ale kwakier pracujący w szkole dla palestyńskich dzieci w Ramallah donosił, że było tam spokojnie: "Jest tu niewiele oznak wojny. Od czasu do czasu widzę patrol wojskowy z hełmami i karabinami, a każdej nocy przelatują odrzutowce w drodze do ataku w Jordanii".

Ten spokój skończył się zaledwie kilka dni później: "Nie da się uczyć. Większość moich klas strajkowała przez cały tydzień. Nauczyciele zalewają się łzami. Ostatnie kilka dni spędziliśmy na przygotowywaniu kampusów szkolnych na przyjęcie uchodźców z terenów objętych walkami. Sale lekcyjne i jadalnie zostały wypełnione łóżkami - siedemdziesiąt w szkole dla dziewcząt".

Tym kwakrem był Max Carter, który przez lata wielokrotnie powracał na Bliski Wschód. "Dorastając na farmie w Indianie, nigdy nie wyobrażałem sobie, że większość mojego dorosłego życia będzie miała większy wpływ na Bliski Wschód niż na amerykański Środkowy Zachód".

W tym pamiętniku, obejmującym okres od 1970 roku do drugiej Intifady, Max zastanawia się nad swoimi podróżami po regionie i lekcjami, których nauczył się od swojej rosnącej sieci żydowskich, chrześcijańskich i muzułmańskich przyjaciół. Ale najważniejsze lekcje mogły być dla studentów, których Max przywiózł ze Stanów Zjednoczonych, aby na własne oczy zobaczyć, jak to jest w takich miejscach jak Betlejem, Hebron i wiele innych.

Jedna z tych uczennic powiedziała Maxowi o celu, jaki dało jej to doświadczenie: "Chcę nauczyć się zarówno arabskiego, jak i hebrajskiego", powiedziała mi, "abym mogła opowiadać sobie nawzajem historie". Z pewnością są historie do opowiedzenia".