Paleopoetyka: Ewolucja przedliterackiej wyobraźni

Opinie czytelników

Książka „Paleopoetics” autorstwa Christophera Collinsa oferuje naukowe badanie ewolucji ludzkiej komunikacji od pozbawionych mowy zbieraczy do złożonych form ekspresji, łącząc elementy antropologii, językoznawstwa i analizy literackiej. Aby zilustrować swoje punkty widzenia, rysuje paralele z kulturą popularną, w szczególności z „The Flintstones”. Chociaż książka jest bardzo satysfakcjonująca i pełna spostrzeżeń, stanowi wyzwanie dla niektórych czytelników ze względu na złożone słownictwo i interdyscyplinarny charakter.

⬤ Dobrze zbadana i pomysłowa eksploracja ewolucji ludzkiej komunikacji
⬤ integruje odniesienia do kultury popularnej
⬤ zaskakujące spostrzeżenia na temat opowiadania historii i rozwoju języka
⬤ bogato napisana z precyzją, humorem i wdziękiem.

Może być trudna w czytaniu ze względu na złożone słownictwo i interdyscyplinarne koncepcje; może wymagać znacznego wysiłku, aby w pełni zrozumieć przedstawione argumenty.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Paleopoetics: The Evolution of the Preliterate Imagination

Zawartość książki:

Christopher Collins przedstawia nową, ekscytującą dziedzinę badań obejmującą biologię ewolucyjną, antropologię, archeologię, psychologię poznawczą, językoznawstwo, neuronaukę i literaturoznawstwo. Paleopoetyka mapuje selektywne procesy, które pierwotnie ukształtowały rodzaj ludzki miliony lat temu i przygotowały ludzki mózg do zabawy, wyobrażania sobie, empatii i angażowania się w fikcyjne myśli zapośredniczone przez język.

Będąc przejawem "zwrotu kognitywnego" w naukach humanistycznych, Paleopoetyka wzywa do szerszej, bardziej zintegrowanej interpretacji doświadczenia czytelniczego, które przywraca nasze połączenie ze starożytnymi metodami produkcji myśli, które wciąż rezonują w nas. Wypowiadając się z autorytetem na temat naukowych aspektów poetyki kognitywnej, Collins proponuje czytanie literatury przy użyciu umiejętności poznawczych, które poprzedzają język i pisanie. Obejmują one zdolność mózgu do postrzegania widzialnego świata, przechowywania jego obrazów i przywoływania ich później w celu utworzenia symulowanych zdarzeń umysłowych.

Na długo przed tym, jak ludzie mogli dzielić się historiami za pomocą mowy, postrzegali, zapamiętywali i wyobrażali sobie własne wewnętrzne narracje. Opierając się na szerokiej gamie dowodów, Collins buduje ewolucyjny pomost między rozwojem umiejętności sensoryczno-motorycznych u ludzi a osiągnięciem przez nich poznania językowego, wprowadzając aktualną perspektywę naukową do takich zagadnień, jak struktura narracji, rozróżnienie między metaforą a metonimią, związek retoryki z poetyką, znaczenie teorii wydajności dla czytania, różnica między oralnością a pisaniem oraz natura zabawy i wyobraźni.