Pałac kultury

Oryginalny tytuł:

Palace of Culture

Zawartość książki:

Palace of Culture to dziennik snów, prowadzący czytelnika do osobistego i surrealistycznego zaangażowania w oszałamiającą złożoność współczesnej kultury popularnej. Podobnie jak jej poprzednia praca Red Roses, Palace jest dziełem swobodnym, wciągającym czytelnika do udziału w samej konstrukcji. Nawarstwienie oniryzmu na kulturze popularnej skutkuje intrygującym splotem znaczeń symbolicznych (zapis i realizacja wewnętrznych stanów uczuć i bytu) z arbitralnymi decyzjami marketingowymi naszej szerszej sceny kulturowej. Język Pałacu Kultury jest nie tylko medium podmiotu, ale także źródłem samego objawienia, fantazmatem. Jest czymś, co śni się autorce i czytelnikowi w pałacu, o czwartej nad ranem.

"Twórczość Ani Walwicz zawsze poruszała się w poprzek gatunków, trybów i rejestrów, wnosząc autorefleksyjność i metapoetykę jako materialne obecności na scenę produkcji, inscenizując podmiot w procesie, podmiot w toku.... Zainspirowana wielkimi bajkopisarzami, takimi jak Kafka i Dostojewski, reaktywuje tradycje awangardy od Stein, Joyce'a, Schwittersa przez wiele soczewek.

Psychoanalizy." -Marion Campbell.

"Bardziej rytmiczna i pełna oddechu niż 'proza', bardziej groźna niż 'poezja'... to język jako znak, transgresyjne pragnienie obalające siły represji.... Rozwinęła nowe formy stylistyczne, nieuchwytny związek między teraz a zawsze, który zamieszkuje lustro i scenę. Przypomina się Bretonowska charakterystyka piękna jako konwulsyjnego, jak pociąg mknący na stacji, który nie odjeżdża ani nie odjechał." -Eden Liddelow.

"Artystyczny dowcip Ani Walwicz: zabawny... i mroczny." -Jessica Wilkinson.