Pacyfizm Tołstoja

Oryginalny tytuł:

Tolstoy's Pacifism

Zawartość książki:

Lew Tołstoj (1828-1910) był najbardziej wpływowym, wymagającym i prowokującym pacyfistą swojego pokolenia. Najsłynniejsza osoba żyjąca na początku XX wieku, jego międzynarodowa pozycja wynikała nie tylko z jego wielkich powieści, ale także z odrzucenia przemocy i państwa. Tołstoj był ścisłym pacyfistą w ostatnich trzech dekadach swojego życia i pisał obszernie na temat centralnej kwestii polityki, a mianowicie użycia przemocy w celu utrzymania porządku, promowania sprawiedliwości i zapewnienia przetrwania społeczeństwa, cywilizacji i gatunku ludzkiego. Bez zastrzeżeń odrzucał użycie siły fizycznej do tych lub jakichkolwiek innych celów. Tołstoj był raczej pacyfistą religijnym niż etycznym czy politycznym. Jego pacyfizm nie był zakorzeniony w doktrynie moralnej czy teorii politycznej, ale w prostym odczytaniu nauk Jezusa zapisanych w Ewangeliach. Pomimo swojej sławy, pacyfizm Tołstoja pozostaje niedostatecznie zbadany. Sto lat po jego śmierci Tołstoj jest postacią nieznaną w naukach politycznych, spotykaną, jeśli w ogóle, jako autor napomknień o niewłaściwości przemocy politycznej lub lojalności wobec państwa. Niniejsza praca politologiczna przedstawia Lwa Tołstoja jako chrześcijańskiego myśliciela na temat przemocy politycznej. Przedstawia pacyfizm Tołstoja jako uderzający przykład wpływu idealizmu religijnego na postawy polityczne.

Rosyjski powieściopisarz oferuje pouczające studium przypadku chrześcijańskiego pacyfizmu oraz atrakcji i wad surowego, dosłownego i uproszczonego podejścia religijnego do wielu złożonych kwestii politycznych. Dziś polityczne implikacje fundamentalizmu religijnego, dosłowności pism świętych i wiary chrześcijańskiej są bardzo żywymi kwestiami, a współczesna dyskusja na ich temat nie powinna pomijać pacyfizmu. W tym pierwszym studium pacyfizmu Tołstoja autorstwa politologa, Colm McKeogh odkrywa złożoność pism Tołstoja na temat chrześcijaństwa i przemocy politycznej. Praca ta służy badaczom nauk politycznych poprzez zebranie odpowiednich fragmentów pism Tołstoja i zwięzłe omówienie kluczowych kwestii politycznych. Ustala, że stanowisko Tołstoja jest przede wszystkim stanowiskiem niestosowania przemocy, a nie niestawiania oporu. Praca McKeogha ocenia następnie wewnętrzną spójność pacyfizmu Tołstoja, jego ugruntowanie w Ewangeliach i tradycji chrześcijańskiej, jego polityczne i antypolityczne implikacje oraz sens życia, jaki oferuje. Stwierdza, że Tołstoj oddaje wielką przysługę sprawie pacyfizmu (broniąc pokoju jako bliskiego centrum przesłania Chrystusa), a jednocześnie szkodzi mu (oddzielając pokój od miłości, która jest jeszcze bardziej centralna dla przesłania Chrystusa).

Polityczna i religijna spuścizna Tołstoja nie jest spuścizną proroka, działacza społecznego, reformatora moralnego, idealisty politycznego czy teoretyka pacyfizmu, ale spuścizną dysydenta. Tołstoj jest jednym z największych dysydentów XX-wiecznej Rosji, człowiekiem, który całkowicie potępił system i odmówił wykonania jakiegokolwiek aktu, który mógłby być interpretowany jako kompromis z nim. Pozostawił po sobie potężne oświadczenie o pilnej ludzkiej potrzebie połączenia naszego codziennego życia z głęboką i satysfakcjonującą koncepcją sensu życia. Pacyfizm Tołstoja jest ważny dla nauk politycznych, etyki chrześcijańskiej, literatury i zbiorów rosyjskich.