Ocena:
Ogólnie rzecz biorąc, recenzje podkreślają pozytywny odbiór książki, chwaląc jej badanie zmysłów duchowych, zwłaszcza węchu, we wczesnym mistycyzmie chrześcijańskim. Chociaż książka jest dobrze napisana i pouczająca, niektórzy czytelnicy wyrazili pragnienie szerszego omówienia dodatkowych zmysłów i bardziej filozoficznych perspektyw.
Zalety:⬤ Dobrze napisana i łatwa do zrozumienia
⬤ zapewnia cenny wgląd w duchowe zmysły, zwłaszcza zapach
⬤ zawiera unikalny materiał z Syrii
⬤ porusza ważne tematy teologiczne
⬤ dotarła w dobrym stanie z szybką obsługą.
⬤ Ograniczony zakres skupiający się głównie na zapachu
⬤ niektórzy czytelnicy czują się przytłoczeni zakresem
⬤ pragnienie większej zawartości filozoficznej i włączenia innych zmysłów
⬤ niedocenione niektóre postacie historyczne.
(na podstawie 3 opinii czytelników)
Scenting Salvation: Ancient Christianity and the Olfactory Imagination Volume 42
Książka ta bada rolę cielesnego, zmysłowego doświadczenia we wczesnym chrześcijaństwie (I-VII w.
n.e.), koncentrując się na znaczeniu zapachu w starożytnej kulturze śródziemnomorskiej. Po legalizacji w IV wieku Cesarstwa Rzymskiego chrześcijaństwo kultywowało dramatycznie kwitnącą pobożność, w której zmysły cielesne były wykorzystywane jako kluczowe narzędzia interakcji człowieka z boskością.
W ramach tej zmiany rozwinęły się bogate praktyki węchowe, z obfitym użyciem kadzideł, świętych olejków i innych świętych zapachów. Jednocześnie chrześcijanie wykazywali głębokie zainteresowanie tym, co zapachy mogą oznaczać. Jak można interpretować doświadczenie zapachu w kategoriach objawienia? Co konkretnie może on przekazywać? Jak i co można poznać poprzez zapach? Scenting Salvation dowodzi, że starożytni chrześcijanie wykorzystywali doświadczenie węchowe do celów charakterystycznej epistemologii religijnej: formułowania wiedzy o boskości, aby z kolei uzyskać szczególną ludzką tożsamość.
Korzystając z szerokiej gamy źródeł pogańskich, żydowskich i chrześcijańskich, Susan Ashbrook Harvey bada starożytne rozumienie zapachu poprzez rytuały religijne, praktyki liturgiczne, komentarze mistagogiczne, obrazy literackie, konwencje homiletyczne; modele naukowe, medyczne i kosmologiczne; dyscypliny ascetyczne, dyskurs teologiczny i oczekiwania eschatologiczne. W procesie tym argumentuje za bogatszym docenieniem starożytnych pojęć ucieleśnienia i ról, jakie ciało może pełnić w religii.
