Otwórz usta jak dzwon

Opinie czytelników

Zbiór poezji Mindy Nettifee „Open Your Mouth Like a Bell” otrzymał przytłaczająco pozytywne recenzje, a czytelnicy chwalą jego emocjonalną głębię, potężne obrazy i inspirującą jakość. Wielu recenzentów podkreśla przystępność jej pisania, jej śmiałość i zdolność jej poezji do rezonowania z osobistymi uczuciami. Książka jest opisywana jako żywa i wciągająca, zachęcająca do wielokrotnego czytania i motywująca nowych pisarzy. Istnieją jednak ukryte wyzwania w obliczu poezji tak wysokiego kalibru, które mogą wywoływać u pisarzy poczucie zwątpienia we własne umiejętności.

- Odważna i zaciekła poezja, która jest porywająca i potężna.

- Szczere i bliskie tematy, które rezonują z czytelnikami.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Open Your Mouth Like a Bell

Zawartość książki:

Open Your Mouth Like A Bell jest ostatecznie książką wierszy miłosnych do samej poezji, a raczej do daru języka i jego potężnej rtęci.

Szczerość jest jedyną walutą, jaką wnoszę, pisze Mindy Nettifee w swoim nawiedzającym wierszu Election Eve, utworze skomponowanym w stanie niewiedzy, na kilka dni przed wyborami w USA w 2016 roku, które zapewniły prezydenturę Donaldowi Trumpowi. W tym trzecim pełnometrażowym zbiorze poezji moc Nettifee jest na wosku. Książka podąża kursem zejścia, stukając w studnie i budując progi do podziemnych światów. Nettifee przemierza mroczne nieznane w poszukiwaniu dzikiej pamięci, pogrzebanej traumy i historii zmarłych. Poszukuje korzeni osobistego, rodzinnego i kulturowego szaleństwa rozkwitającego nad ziemią. Jej studia nad nieświadomym umysłem, psychologią archetypów i zachodnim mistycyzmem łączą się z punkowym chaosem, feministyczną polityką i ewolucją całowania.

Linia wierszy jako zaklęć szumi i pęka pod powierzchnią, zadając pytania o to, czego potrzeba, aby wyobrazić sobie, stworzyć i wprowadzić zmiany. Nettifee nie uchyla rąbka tajemnicy, ale nie pozostawia nas w ciemności. Pod koniec książki zostajemy poprowadzeni w górę i zataczamy pełne koło, ponownie wprowadzeni do jasnego, wypełnionego światłem, przyziemnego świata. Tylko wszystko się zmieniło. Tutaj, w surrealistycznej rzeczywistości, dziwnej i świętej zwyczajności, musimy używać naszych własnych głosów do emocjonalnej echolokacji, aby wyczuć nowe krajobrazy zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz. Musimy opowiadać historie, których nie da się opowiedzieć. Musimy mówić tak długo, aż poczujemy dźwięk prawdy.