Otwarte drzwi: Sto wierszy, sto lat magazynu poetyckiego

Opinie czytelników

Książka jest zróżnicowaną antologią poezji modernistycznej, obejmującą poetów z ostatniego stulecia, z mieszanką znanych i mniej znanych dzieł. Zawiera doskonały esej wprowadzający i różnorodne wiersze, które prowokują do myślenia i zachęcają do ponownego przeczytania. Niemniej jednak, książka otrzymała mieszane recenzje, z których niektórzy chwalą jej głębię i różnorodność, podczas gdy inni krytykują wybór jako nierówny, a czasem pretensjonalny.

Zróżnicowana kompilacja z klasycznymi i mniej znanymi poetami, dobrze zorganizowana z przemyślanym esejem wprowadzającym, zachęca do ponownego czytania, służy jako świetne źródło dla nauczycieli i miłośników poezji, uchwyca ponadczasowe tematy.

Niektóre utwory uznane za pretensjonalne lub nudne, nierówna jakość całej antologii, włączenie niejasnych wierszy, które mogą nie trafić do wszystkich czytelników, znaczące błędy redakcyjne zauważone w niektórych wierszach.

(na podstawie 23 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Open Door: One Hundred Poems, One Hundred Years of Poetry Magazine

Zawartość książki:

Kiedy Harriet Monroe założyła magazyn Poetry w Chicago w 1912 roku, zaczęła od obrazu: otwartych drzwi. „Oby wielki poeta, którego szukamy, nigdy nie znalazł ich zamkniętych lub na wpół zamkniętych przed swoim geniuszem!”. „Przez stulecie najważniejsi i najtrwalsi poeci przechodzili przez te drzwi - William Carlos Williams i Wallace Stevens w pierwszych latach, Rae Armantrout i Kay Ryan w 2011 roku. Jednocześnie Poezja wciąż odkrywa nowe głosy, które będą czytane za sto lat.

Archiwa „Poetry” są nieporównywalne, a aby uczcić stulecie magazynu, redaktorzy Don Share i Christian Wiman przeczesali je, aby stworzyć nowy rodzaj antologii, napędzany narzuconym przez siebie ograniczeniem do stu wierszy. Zamiast próbować być wyczerpującymi lub ostatecznymi - lub nawet oferować najbardziej znane dzieła - zebrali zbiór wierszy, które w ich zestawieniu odbijają się echem przez stulecie poezji. Adrienne Rich pojawia się obok Charlesa Bukowskiego; wiersze Isaaca Rosenberga i Randalla Jarrella o dwóch wojnach światowych flankują druzgocący wiersz o wojnie w Wietnamie autorstwa mniej znanego George'a Starbucka; „The Hereafter” Augusta Kleinzahlera poprzedza „Prufrocka”, rzucając arcydzieło Eliota w nowym świetle. Krótkie fragmenty listów i krytyki Poezji przerywają wybór wierszy, sugerując tematy i wątki oraz służąc jako przewodnicy, rozmówcy lub głosy sprzeciwu.

Powstały w ten sposób tom jest antologią jak żadna inna, celebracją idiosynkrazji i inwencji, ważnym pomnikiem instytucji, która nie chce być statyczna, a przede wszystkim książką, którą miłośnicy poezji będą pochłaniać, dyskutować i mieć pod ręką.