Fascynująca różnorodność tożsamości i kultur w Europie Środkowej między 1900 r. a II wojną światową przejawia się w osobie Otokara Fischera (1838-1938).
Niemiecki uczony i literat stał się wybitną postacią w niemiecko-żydowsko-czeskiej kulturze między dwiema wojnami światowymi dzięki swojej profesjonalnej wiedzy, zaangażowaniu politycznemu i charyzmie. Otokar Fischer był nie tylko jedną z najważniejszych postaci w życiu kulturalnym Pragi między przełomem wieków a II wojną światową, ale także uznanym na arenie międzynarodowej naukowcem i intelektualistą. W czasach reżimu komunistycznego jego praca i osiągnięcia nie mogły być ani uhonorowane, ani szczegółowo zbadane.
W niniejszym tomie po raz pierwszy systematycznie przeanalizowano jego osobowość i pracę, biorąc pod uwagę źródła, a także kontekst krajowy i międzynarodowy. Artykuły rzucają światło na intelektualną i językową biografię Fischera, jego stosunki międzynarodowe, jego filologiczne, literacko-teoretyczne i literacko-historyczne koncepcje i prace, jego poezję i tłumaczenia, a wreszcie na jego (kulturalną) publicystykę polityczną i działalność.