Oświecenie Nietzschego: Trylogia wolnego ducha okresu średniego

Opinie czytelników

Książka Paula Franco oferuje kompleksową analizę trylogii Nietzschego, koncentrując się na „Zbyt ludzkim człowieku”, „Świcie” i „Radosnej nauce”. Podkreśla intelektualną podróż Nietzschego, jego odrzucenie romantyzmu i to, w jaki sposób dzieła te kontekstualizują jego późniejsze myśli. Autor zapewnia szczegółową lekturę, która ujawnia ewolucję idei Nietzschego i sprawia, że filozofia staje się wciągająca.

Uważna lektura Franco ujawnia rozwój Nietzschego, zapewniając kontekst z analizą chronologiczną; pisanie jest wciągające i podkreśla humor Nietzschego. Znajomość listów Nietzschego dodaje głębi interpretacji, zachęcając czytelników do odkrywania dzieł Nietzschego.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać skupienie się na czytaniu chronologicznym za ograniczające lub mogą preferować szerszą analizę tematyczną.

(na podstawie 1 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Nietzsche's Enlightenment: The Free-Spirit Trilogy of the Middle Period

Zawartość książki:

Podczas gdy wiele uwagi poświęcono wcześniejszym i późniejszym dziełom Fryderyka Nietzschego, te z jego tak zwanego okresu średniego były generalnie pomijane, być może ze względu na ich aforystyczny styl, a być może dlatego, że są postrzegane jako niespójne z resztą jego myśli. Wraz z Nietzsche's Enlightenment, Paul Franco poświęca tej kluczowej części twórczości Nietzschego swoją uwagę, oferując przemyślaną analizę trzech dzieł, które składają się na środkowy okres filozofa: Human, All too Human; Daybreak; i The Gay Science.

To sam Nietzsche sugeruje, że dzieła te są ze sobą powiązane, mówiąc, że ich "wspólnym celem jest stworzenie nowego obrazu i ideału wolnego ducha". Franco argumentuje, że w swoim bardziej przychylnym nastawieniu do rozumu, nauki i Oświecenia, dzieła te oznaczają ostre odejście od wcześniejszych, bardziej romantycznych pism Nietzschego i różnią się w istotny sposób od jego późniejszych, bardziej proroczych pism, począwszy od Tak mówi Zarathustra.

Nietzsche ukazany w tych dziełach radykalnie różni się od popularnego wizerunku Nietzschego, a nawet od Nietzschego przedstawionego w większości literatury drugorzędnej; ujawniają racjonalnego Nietzschego, który głosi umiar zamiast namiętnego nadmiaru i dionizyjskiego szaleństwa. Franco kończy szeroko zakrojoną analizą późniejszych dzieł Nietzschego, śledząc nie tylko to, jak jego poglądy zmieniają się od okresu środkowego do późniejszego, ale także to, jak jego zaangażowanie w rozum i intelektualną uczciwość w jego środkowych dziełach nadal wpływa na jego ostatnie pisma.