Ostatnie listy z Attu: Prawdziwa historia Etty Jones, pionierki z Alaski i japońskiego jeńca wojennego

Opinie czytelników

Last Letters from Attu opowiada fascynującą i mniej znaną historię Etty Jones, Amerykanki, która została jeńcem wojennym podczas II wojny światowej po japońskiej inwazji na wyspę Attu. Poprzez swoje listy, książka opisuje przygody Etty na początku XX wieku na Alasce, jej doświadczenia kulturowe, historię miłosną i wyzwania, przed którymi stanęła zarówno jako nauczycielka, jak i później jako jeniec wojenny. Narracja podkreśla znaczenie jej doświadczeń w historii Ameryki i oferuje wgląd w życie na odległej Alasce.

Książka jest dobrze napisana, pouczająca i zapewnia unikalne spojrzenie na ważny, ale często pomijany aspekt amerykańskiej historii podczas II wojny światowej. Czytelnicy doceniają opisową narrację, odporność Etty oraz wzbogacający wgląd w kulturę i historię Alaski. Wielu z nich stwierdziło, że trudno ją odłożyć i poleciło ją zarówno entuzjastom historii, jak i zwykłym czytelnikom.

Niektórzy czytelnicy zauważyli, że książka składa się głównie z listów, co może nie spodobać się każdemu. Podczas gdy wielu chwaliło sposób opowiadania historii, inni wspominali, że narracja może być trudna do skategoryzowania ze względu na połączenie autobiografii i relacji historycznych. Niektórzy uważali, że opinia publiczna nie jest dobrze zaznajomiona z historią Etty, co wskazuje na potencjalną lukę informacyjną.

(na podstawie 82 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Last Letters from Attu: The True Story of Etta Jones, Alaska Pioneer and Japanese POW

Zawartość książki:

Etta Jones nie była żołnierzem ani szpiegiem w czasie II wojny światowej. Była nauczycielką, której życie zmieniło się na zawsze w ten niedzielny poranek w czerwcu 1942 r., kiedy japońskie wojsko zaatakowało wyspę Attu, a Etta została jeńcem wojennym.

Etta i jej siostra przeprowadziły się na terytorium Alaski w 1922 roku. Planowała zostać tam tylko na rok w ramach wakacji, ale ta 40-letnia pielęgniarka ze wschodu poznała Fostera Jonesa i zakochała się w nim. Pobrali się i przez prawie dwadzieścia lat mieszkali, pracowali i nauczali w odległych wioskach Athabascan, Alutiiq, Yup'ik i Aleut, gdzie byli jedynymi obcymi. Ich ostatnim zadaniem było Attu.

Po inwazji Etta została jeńcem wojennym i spędziła 39 miesięcy w japońskich obozach jenieckich w Jokohamie i Totsuka. Była pierwszą kobietą rasy kaukaskiej wziętą do niewoli przez obcego wroga na kontynencie północnoamerykańskim od czasu wojny 1812 roku i pierwszą Amerykanką uwolnioną przez Japończyków pod koniec II wojny światowej.

Korzystając z opisowych listów, które sama napisała, jej niepublikowanego rękopisu, dokumentów historycznych i osobistych wywiadów z kluczowymi osobami, które były zaangażowane w wydarzenia, które miały miejsce, jej niezwykła historia została opowiedziana po raz pierwszy w tej książce.