Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 3 głosach.
Elizabeth I's Final Years: Her Favourites and Her Fighting Men
Elizabeth I's Final Years przedstawia przeplatające się relacje i rywalizacje między politykami i dworzanami otaczającymi wszechwładną królową Anglii w latach następujących po śmierci hrabiego Leicester w 1588 roku. Elżbieta otoczyła się teraz magnetycznie atrakcyjnymi młodszymi mężczyznami z dworskimi łaskami, aby zapewnić jej to, co Alison Weir nazwała "erotycznym związkiem politycznym".
Z tymi "faworytami" trzymającymi władzę na dworze, postrzegali oni osobistą odwagę na dziedzińcu lub w wyczynach wojskowych jako środek do władzy politycznej. Nie docenili tego, że oszczędna królowa zawsze opierała się agresji militarnej i zdecydowanie wspierała swoich skrupulatnie ostrożnych doradców, Williama Cecila, lorda Burghleya, a później jego syna Roberta.
Mając dostęp do skarbów Nowego Świata, Hiszpania zagroziła kruchej równowadze sił w Europie kontynentalnej. Gdy angielska interwencja militarna stała się nieunikniona, Cecilowie przekierowali Waltera Raleigha i hrabiego Essex, pomimo ich braku doświadczenia wojskowego, z dala od centrum uwagi na dworze, na wyprawy kolonialne i wojskowe, pozostawiając im niewiele zasobów potrzebnych do odniesienia sukcesu. Awanse faworytów spowodowały tarcia, gdy doświadczeni żołnierze, tacy jak Sir Francis Vere z niezrównanymi osiągnięciami wojskowymi w Niderlandach, zostali pozostawieni w podrzędnych rolach.
Kiedy hiszpańskie wsparcie dla rebelii w Irlandii zagroziło bezpieczeństwu Anglii, Robert Cecil zachęcał Elżbietę do wysłania Essexa, wiedząc, że wysokie dowództwo jest poza jego możliwościami. W odpowiedzi Essex zbuntował się przeciwko rządowi Cecila, za co stracił głowę.
Zarówno Elżbieta, jak i Cecil zdawali sobie sprawę, że tylko książkowy lord Mountjoy, kolejny faworyt, miał wojskową przenikliwość, by rozwiązać irlandzki kryzys, ale jego kochanka, siostra Essexa, niezrównana Penelope Rich, była uwikłana w spisek jej brata. Mimo to Cecil udzielił Mountjoyowi niesłabnącego wsparcia, czekając na czas, aby zszargać jego imię u Jakuba I, tak jak zrobił to przeciwko Raleighowi i innym swoim politycznym wrogom.
