Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka „The Last Witches of England” autorstwa Johna Callowa opisuje tragiczną historię czarownic z Bideford, które były ostatnimi osobami straconymi za czary w Anglii. Callow bada kontekst społeczny tamtych czasów, czynniki prowadzące do polowania na czarownice oraz spuściznę prześladowań tych kobiet. Podczas gdy niektórzy czytelnicy doceniają informacyjny charakter i dogłębność badań w książce, inni uważają, że jej styl pisania jest suchy i powtarzalny, co czyni ją mniej wciągającą jako narrację.
Zalety:Kompleksowe badania nad czarownicami z Bideford i kontekstem społeczno-politycznym tamtych czasów. Zapewnia dokładny opis historyczny procesów czarownic w Anglii. Podnosi ważne pytania dotyczące kozła ofiarnego i presji społecznej, które są nadal aktualne.
Wady:Styl pisania jest postrzegany jako suchy i mało wciągający. Książka stara się zrównoważyć rygor akademicki z przystępnością, co prowadzi do nieporozumień co do zamierzonych odbiorców. Niektóre rozdziały odwracają uwagę od głównej historii czarownic, co skutkuje brakiem spójności narracji.
(na podstawie 2 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
The Last Witches of England: A Tragedy of Sorcery and Superstition
Zawartość książki:
"Fascynujący i żywy". New Statesman.
"Dokładnie zbadana." The Spectator.
"Intrygująca." BBC History Magazine.
"Żywo opowiedziana". BBC History Revealed.
"Aktualne ostrzeżenie przed prześladowaniami". Morning Star.
"Wnikliwy i przemyślany". History Today.
"Ważna praca". Wszystko o historii.
"Dobrze zbadane". The Tablet.
Rankiem w czwartek 29 czerwca 1682 r. sroka przyleciała do okna zamożnego kupca z Devon. Przerażeni jej pojawieniem się służący i członkowie jego rodziny w ciągu kilku godzin przekonali się, że ptak był wysłannikiem diabła wysłanym przez czarownice w celu zniszczenia ich życia. W wyniku tych oskarżeń trzy kobiety z Bideford zostały na zawsze określone jako czarownice. Sekretarz stanu odrzucił ich sprawę i skazał je na szubienicę.
Powieszono je jako ostatnią grupę kobiet straconych w Anglii za przestępstwo. Jednak nienawiść ich sąsiadów przetrwała. Mówiono, że Bideford to miejsce czarownic.
Chociaż wiara w czary została "w znacznym stopniu zniszczona", utrzymywała się jeszcze przez ponad sto lat po ich śmierci. Wydaje się, że pamięć o tych trzech kobietach - oraz o ich czynach i cierpieniach, zarówno rzeczywistych, jak i wyimaginowanych - została przekształcona z raka w żal, a z żalu w świętowanie w naszych czasach. Rzeczywiście, ich przykład został przytoczony podczas ostatecznych debat parlamentarnych w 1951 r., W których uchylono ostatnią z ustaw o czarach, a ich imiona były skandowane, zarówno jako inspiracja, jak i zaklęcie, przez kobiety za drutem w Greenham Common.
W tej książce John Callow bada to niezwykłe odwrócenie losu i niezwykłą opowieść o czarownicach z Bideford.
