Ostatnia warstwa oceanu: Kajakiem przez miłość i stratę na dzikim wybrzeżu Alaski

Opinie czytelników

Książka jest wciągającą autobiografią Mary Emerick, szczegółowo opisującą jej doświadczenia z US Forest Service, jej miłość do świata przyrody i jej życie w południowo-wschodniej Alasce, szczególnie poprzez spływy kajakowe. Głęboko rezonuje z czytelnikami, którzy doceniają tematy przygody, odkrywania siebie i połączenia z naturą.

Dobrze napisana, z wciągającą historią, wnikliwymi refleksjami na temat życia i przynależności, pozytywną emocjonalną eksploracją, silnym poczuciem miejsca, rezonuje z entuzjastami outdooru, inspirującym portretem odporności i niezależności, pięknie warstwową narracją.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać, że książka spodoba się bardziej tym, którzy lubią spływy kajakowe lub Alaskę, a poetycki styl może nie przypaść do gustu każdemu.

(na podstawie 8 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Last Layer of the Ocean: Kayaking Through Love and Loss on Alaska's Wild Coast

Zawartość książki:

Istnieje pięć warstw oceanu, choć większość z nas zobaczy tylko jedną. Najgłębsza warstwa oceanu nazywana jest przez niektórych strefą północy. Jedyne światło pochodzi z bioluminescencji, tworzonej przez same zwierzęta. Aby widzieć, stworzenia muszą tworzyć własne światło. Muszą poruszać się jak samotne słońca, zamknięte we własnych bąbelkach zamarzającej wody. Warstwa ta jest najbardziej niezbadaną strefą na naszej planecie. Choć jest wrogo nastawiona do ludzi, jest również fascynująca ponad wszelką miarę. Gdybyś miał okazję ją zobaczyć, czy nie chciałbyś tam pojechać?

W roku, w którym Mary ma 38 lat, samobójstwo nieznajomego w pobliskim zbiorniku wodnym zmusza ją do zmiany. Postanawia wyruszyć na Alaskę i zaryzykować miłość i dom. Zaczyna uczyć się podróżować małym żółtym kajakiem wzdłuż wybrzeża, zmagając się z wichurami, pełnym morzem i niedźwiedziami. Odkrywa różne znaczenia domu: perspektywy ludzi, którzy urodzili się w tym miejscu i innych, którzy je wybrali, pierwszych ludów, które są tu od pokoleń i tych, którzy ostatecznie je opuszczają.

Kiedy poślubia mężczyznę z innej wyspy, jest przekonana, że tym razem miłość się utrzyma. Wkrótce przekonuje się, że żegluga po małżeństwie jest równie trudna, jak nauka pływania po oceanie. Podzielony na sekcje szczegółowo opisujące główne ruchy kajakarskie, ten pamiętnik pokazuje, jak każdy z nich może być metaforą życia, przez które wszyscy przechodzimy i narzędzi, których potrzebujemy, aby utrzymać się na powierzchni.