Ostatnia szansa Texaco

Opinie czytelników

Autobiografia Rickie Lee Jones otrzymała wiele pochwał za zabawny styl narracji, szczerość i głębię emocjonalną. Czytelnicy doceniają jej sposób pisania, który opisywany jest jako poetycki i sugestywny, oddający istotę jej życia i doświadczeń jako muzyka. Pamiętnik obejmuje jej skomplikowane wychowanie, zmagania w branży muzycznej i osobiste wyzwania, ostatecznie przedstawiając historię odporności.

⬤ Wciągający i zabawny styl pisania
⬤ szczera i szczera opowieść
⬤ wnikliwe spojrzenie na przemysł muzyczny i zmiany kulturowe
⬤ sugestywna proza, która maluje żywe obrazy
⬤ rezonuje z czytelnikami niezależnie od wcześniejszej znajomości jej muzyki
⬤ oddaje ducha pokolenia.

⬤ Niektórzy czytelnicy uznali momenty za nieco pretensjonalne
⬤ kilka wzmianek o negatywnym nastawieniu ze strony osób niezaznajomionych z jej twórczością
⬤ może być mniej atrakcyjna dla czytelników, którzy nie łączą się z jej muzyką lub stylem narracji.

(na podstawie 30 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Last Chance Texaco

Zawartość książki:

RLJ stała się sławna z dnia na dzień po wykonaniu „Chuck E's in Love” w sobotę. Chuck E znalazł się na szczycie US Billboard Hot 100 na pozycji #4, a RLJ została nazwana „Księżną Coolsville” przez magazyn Time Inne kultowe hity to Young Blood (US #40) i The Horses (który pojawił się w Jerry Maguire).

RLJ dwukrotnie pojawiła się na okładce magazynu Rolling Stone i była opisywana m.in. w NYT, Vanity Fair i Mojo Magazine, a także znalazła się na 30. miejscu listy 100 Greatest Women in Rock & Roll magazynu VH1.

To bezkompromisowa relacja z życia jednej z najciężej pracujących kobiet rocka w jej własnych słowach; od jej koczowniczego dzieciństwa jako wnuczki artystów wodewilowych, porzucenia przez ojca i jej lat jako nastoletniej uciekinierki, jej początków w klubie Troubador i jazzowej scenie popowej LA lat 70-tych, jej burzliwego (i prywatnego) związku z Tomem Waitsem, „Tom Waits i ja byliśmy jak Mary Astor i Humphrey Bogart w „Po drugiej stronie Pacyfiku”. Znaleźliśmy się sami na parowcu zmierzającym do jakiegoś portu; nie miało to dla nas znaczenia. On był zmęczonym i niespokojnym podróżnikiem z innego życia, a ja byłam niewinnym i tajemniczym impulsem, kobietą nie na miejscu, trzymającą się ziemi, rytm za rytmem.

Byłam tylko jego...” Ze szczerością opisuje mizoginistyczny świat rocka i jej życie jako silnej kobiety i matki. Błyskotliwe anegdoty na temat branży, w tym jej współpracy z Brucem Springsteenem, Dr Johnem, Lyle Lovettem i Steely Dan, by wymienić tylko kilka. Jest jedną z niewielu kobiet-wykonawców swojego pokolenia - w tym Bonnie Rait i Emmylou Harris - która wciąż pracuje, koncertuje i wydaje nowy materiał.

Zainspirowała i utorowała drogę artystom takim jak Sheryl Crow, Susanne Vega, Tori Amos i Jewel. Spodoba się fanom muzycznych pamiętników, takich jak „Just Kids” Patti Smith, „Chronicles” Boba Dylana, „Life” Keitha Richarda, „Boys in the Trees” Carly Simon, „Chinaberry Sidewalks” Rodneya Crowella i „Born To Run” Bruce'a Springsteena.