Ostatnia awangarda: tworzenie nowojorskiej szkoły poetów

Opinie czytelników

Książka „Ostatnia awangarda” bada nowojorską szkołę poetów i ich rolę w ruchu awangardowym, oferując wgląd w powiązania między poezją a malarstwem, a także kontekst kulturowy epoki. Czytelnicy uważają ją za inspirującą i przystępną, idealną dla osób nowych w temacie, ale niektórzy krytycy twierdzą, że brakuje jej głębi i nowych spostrzeżeń dla osób już zaznajomionych z poetami.

⬤ Angażujący i przystępny styl pisania, który wciąga czytelników w kontekst historyczny.
⬤ Oferuje inspirujące spostrzeżenia, szczególnie dla poetów i artystów.
⬤ Bogate biografie kluczowych postaci, takich jak Ashbery, O'Hara, Koch i Schuyler.
⬤ Podkreśla powiązania między poetami a szerszym ruchem awangardowym.
⬤ Wielu czytelników uznało książkę za transformującą i motywującą.

⬤ Przez niektórych uważana za pozbawioną naukowego rygoru i głębi dla czytelników zaznajomionych ze szkołą nowojorską.
⬤ Krytykowana za to, że jest bardziej przeglądem niż szczegółowym studium, przez co nie dostarcza nowych spostrzeżeń.
⬤ Niektóre recenzje wyrażają rozczarowanie z powodu wykluczenia poetki Barbary Guest.
⬤ Może wydawać się zbyt swobodna lub nieakademicka dla czytelników poszukujących dogłębnej krytyki literackiej.

(na podstawie 16 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Last Avant-Garde: The Making of the New York School of Poets

Zawartość książki:

Przełomowe dzieło z zakresu historii kultury opowiadające o tym, jak czterech młodych poetów - John Ashbery, Frank O'Hara, James Schuyler i Kenneth Koch - na nowo odkryło literaturę i uczyniło z Nowego Jorku światową stolicę sztuki.

Greenwich Village, Nowy Jork, około 1951 roku. Każdej nocy, w podupadłej tawernie ze wspaniałym barem o nazwie Cedar Tavern, niezwykła grupa malarzy, pisarzy, poetów i osób z nimi związanych przybywa, aby pić, kłócić się, opowiadać dowcipy, walczyć, rozpoczynać romanse i tworzyć nową, potężną estetykę. Ich styl jest zabawny, lekceważący, burzący tradycję i błyskotliwy. Z tych przyjaźni i rozmów powstaną dzieła sztuki i poezji, które zdefiniują Nowy Jork jako stolicę światowej kultury - abstrakcyjny ekspresjonizm i nowojorska szkoła poezji.

Bogaty w szczegóły portret jednego z wielkich ruchów w amerykańskiej sztuce i literaturze The Last Avant-Garde obejmuje lata 1948-1966 i skupia się na czterech szybkich przyjaciołach - poetach Franku O'Harze, Jamesie Schuylerze, Johnie Ashberym i Kennethie Kochu. Lehman ożywia niezwykły twórczy ferment tamtego czasu i miejsca, związek wielkiej przyjaźni ze sztuką oraz potężny wpływ, jaki grupa artystów wizualnych - zwłaszcza Jane Freilicher, Larry Rivers i Fairfield Porter - wywarła na literackie wysiłki Szkoły Nowojorskiej.

Ostatnia awangarda jest zarówno ostatecznym i żywym spojrzeniem na kwintesencję amerykańskiej estetyki, jak i badaniem dynamiki kreatywności.