Ostatni z wywyższonych

Opinie czytelników

Najnowsza odsłona serii fantasy Dereka Priora przedstawia bardziej dojrzałego Bezimiennego Krasnoluda, przenosząc nacisk na rozwój postaci i przeplatające się wątki. Chociaż książka jest chwalona za akcję i głębię postaci, niektórzy czytelnicy uważają, że brakuje jej emocjonalnej więzi znalezionej we wcześniejszych dziełach i postrzegają ją jako mniej satysfakcjonującą.

Czytelnicy doceniają pomysłowe budowanie świata, złożone postacie, wciągający humor i szybką akcję. Rozwój postaci, w szczególności Caelina i Nyry, jest podkreślany jako mocny punkt. Mieszanka starych i nowych postaci dodaje historii głębi. Niektórzy zwrócili również uwagę na doskonały kunszt scen walki i ekscytujące zwroty akcji w całej narracji.

Wiele recenzji wskazuje, że książka nie jest tak emocjonalna i dobrze skonstruowana, jak poprzednie części serii. Niektórzy czytelnicy uważają, że trudniej jest związać się z Bezimiennym ze względu na jego ewoluujący charakter i przesunięcie uwagi na inne postacie. Pojawiają się opinie, że historia jest raczej zakończeniem niż mocną kontynuacją.

(na podstawie 7 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Last of the Exalted

Zawartość książki:

Wojna domowa.

Ukryte ręce, które pociągają za sznurki.

I czwórka nieprawdopodobnych bohaterów:

Caelin Claver, kapłanka Wayist:

Wojna. Zawsze marzyła o wojnie. Krew wszędzie i żadne ręce nie są tak czerwone jak jej.

Shadrak Niewidzialny, zabójca:

Czaił się w cieniu politycznego społeczeństwa tak długo, jak ktokolwiek żywy. Dłużej. Przyjęcie tu, zbiórka tam, publiczne ceremonie, podejrzane spotkania. Shadrak nigdy nie zapominał nawet najmniejszego szczegółu, a biorąc pod uwagę plotki z ulicy i jego kontakty z bogatymi kupcami, którzy finansowali tych na wysokich stanowiskach, nie było trudno powiązać nazwiska z twarzami.

Nyra Sahtis, skald:

Jej ojciec użył każdego narzędzia w swoim pokaźnym arsenale, aby pokonać w niej człowieka i zmusić jej slathańską naturę do rozwoju. Był potworem, ale teraz.... Starała się nie wyobrażać sobie, jakie tajemnice mógł przywieźć z Tho'Agoth. Miejmy nadzieję, że nigdy nie wrócił do domu żywy.

Bezimienny Krasnolud, niegdyś król.

To, co zaczęło się jako schronienie na noc w Południowych Skałach, miało skończyć się jego grobowcem. Bezimienny krasnolud zawsze o tym wiedział. Coś w jaskini u podnóża szczeliny przypominało mu Arx Gravis, gdzie dorastał. Dlatego został na drugą noc, a potem na trzecią. Zanim się zorientował, minął cały rok. Jeden rok zamienił się w dwa, a potem jego jedyną miarą czasu była szarość, która nieubłaganie wkradała się do jego brody.

OSTATNI Z WYWYŻSZONYCH.

Był przekleństwem krasnoludów.

Potem ich wybawcą.

Ich królem.

Ale po tragicznej stracie żony, Bezimienny Krasnolud ustąpił z tronu Arnoch i udał się w góry, by umrzeć.

Dwieście lat później, krasnoludy są kurczącą się rasą na krawędzi wojny domowej.

Kiedy hordy Arnocha szturmują przełęcz Malfen, uchodźcy uciekają w obawie o swoje życie, wśród nich pół-slathiańska gawędziarka Nyra Sahtis i siostra Caelin, kapłanka, która niegdyś trenowała armie.

Ale gdy stolica, Jeridium, jest oblężona przez drugą frakcję krasnoludów, nie mają dokąd uciec. I tak Caelin musi szukać pomocy u lorda, którego kiedyś zdradziła, podczas gdy Nyra jest zmuszona stawić czoła wszystkiemu, co zostawiła za sobą, gdy uciekła z domu swojego dzieciństwa w Mieście Czarodziejów.

Gdy rywalizujące ze sobą krasnoludzkie armie zbliżają się do Jeridium, Senat wysyła zabójcę Shadraka Niewidzialnego do Southern Crags, aby odnalazł starego przyjaciela w desperackiej próbie zapobieżenia nadchodzącej katastrofie.

Ponieważ starożytne zło manipuluje z cienia, a krasnoludy nie są sobą. I jeśli istnieje jakakolwiek nadzieja na opamiętanie się, pojawia się ona w postaci pogrążonego w żałobie wojownika i jego mitycznego topora.

Bezimienny Krasnolud.

Bohater z legend.

Ostatni z Wyniesionych.