Ostatni z hipisów: Histeryczny romans

Opinie czytelników

Książka jest wciągającą i szybką lekturą, która łączy historię, osobistą narrację i anarchistyczną politykę, przemawiając szczególnie do fanów ruchów kontrkulturowych z lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych. Otrzymała pochwały za wciągający styl pisania i prowokujące do myślenia treści, ale zauważono, że ma ograniczenia ze względu na swoją zwięzłość.

** Interesująca i szybka w czytaniu ** Wciągająca intelektualnie z mieszanką historii i osobistej narracji ** Oferuje dogłębną krytykę mitów kulturowych z lat 60. i 70. ** Napisana w łatwym do odczytania i wciągającym stylu ** Świetna dla fanów kontrkultury i polityki anarchistycznej ** Zaktualizowana wersja dodaje współczesne znaczenie ** Otrzymała wysokie oceny za jakość i obsługę

** Niekompletność ze względu na niewielki rozmiar (tylko 100 stron) ** Niektóre krytyki postaci kultury mogą wydawać się zbyt surowe lub cyniczne ** Może nie spodobać się osobom niezainteresowanym tematyką anarchistyczną lub krytyką kontrkultury

(na podstawie 12 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Last of the Hippies: An Hysterical Romance

Zawartość książki:

Opublikowana po raz pierwszy w 1982 roku jako część albumu Crass Christ: The Album, książka Penny'ego Rimbauda The Last of the Hippies jest płomienną anarchistyczną polemiką skupioną na historii jego przyjaciela, Phila Russella (aka Wally Hope), który został zamordowany przez państwo podczas pobytu w zakładzie psychiatrycznym.

Wally Hope był wizjonerem i wolnomyślicielem, którego życie wywarło głęboki wpływ na wielu członków brytyjskiego podziemia i nie tylko. Był ważną postacią w tym, co można luźno opisać jako organizację Windsor Free Festival w latach 1972-1974, a także dał impuls do powstania zalążka Stonehenge Free Festival.

Wally został aresztowany i osadzony w zakładzie psychiatrycznym po tym, jak znaleziono u niego niewielką ilość LSD. Później został zwolniony, a następnie zmarł. Oficjalny werdykt był taki, że Russell popełnił samobójstwo, chociaż Rimbaud odkrył mocne dowody na to, że został zamordowany. Gniew Rimbauda z powodu braku odpowiedzi na pytania związane ze śmiercią przyjaciela zainspirował go w 1977 roku do założenia anarchistycznego zespołu punkowego Crass.

W ciągu siedmiu krótkich lat, od 1977 roku do rozpadu w 1984 roku, Crass niemal w pojedynkę tchnął życie w konające wówczas ruchy pokojowe i anarchistyczne. The Last of the Hippies szybko stał się kluczowym tekstem tego, co było wówczas znane jako anarcho-punk i które później rozkwitło w ruchu antyglobalizacyjnym.

To poprawione wydanie zawiera nowy wstęp, w którym Rimbaud kwestionuje niektóre z założeń, które przedstawił w oryginale.