The Last Great Banzai: Saipan, 1944
7 lipca 1944 r. wszystkie pozostałe na Saipanie siły japońskie przeprowadziły zmasowany samobójczy atak na siły amerykańskie, które wylądowały na wyspie kilka tygodni wcześniej.
Około 3 nad ranem siły japońskie rzuciły się na południe równiny Tanapag i pokonały żołnierzy 27 Dywizji Piechoty Armii Stanów Zjednoczonych. Setki japońskich żołnierzy kontynuowały bez przeszkód przez 1200 metrów, gdzie natknęli się na artylerzystów piechoty morskiej z 3. batalionu 10.
pułku piechoty morskiej 2. dywizji piechoty morskiej. Bezpośredni ostrzał z haubic i karabinów maszynowych spowolnił, ale nie zatrzymał zmasowanego ataku samobójców.
Baterie haubic, a także bateria sztabowa, zostały opanowane, a Marines zbierali się w małych kieszeniach z karabinami i pistoletami, próbując powstrzymać Japończyków. Wbrew ogromnym przeciwnościom, marines wytrzymali ciągłe japońskie ataki przez prawie dwanaście godzin, aż żołnierze z innych jednostek wywalczyli sobie drogę naprzód i ostatecznie powstrzymali szarżę. Scena rzezi na równinie Tanapag następnego dnia była nie do opisania.
Marines, którzy przeżyli atak, byli w szoku. Ci, którzy obserwowali następstwa bitwy, nie mogli uwierzyć, że to się stało, ale był to jeden z najbardziej dramatycznych dni w historii wojskowości.