Ostatni samochód przez most Sagamore

Opinie czytelników

„Last Car Over the Sagamore Bridge” Petera Ornera to zbiór ponad pięćdziesięciu opowiadań, które poruszają tematy straty, pamięci i zawiłości relacji międzyludzkich. Opowiadania różnią się długością i stylem, prezentując mieszankę emocjonalnych, czasem nawiedzających narracji. Podczas gdy niektórzy czytelnicy odnajdują głęboki rezonans i piękno w twórczości Ornera, inni czują się sfrustrowani jej zwięzłością i postrzeganym brakiem spójności, co prowadzi do podziału doświadczeń czytelniczych.

Książka zawiera oryginalną, pomysłową fabułę z głębokimi prawdami emocjonalnymi. Skutecznie oddaje ludzkie doświadczenia związane z żałobą, nostalgią i relacjami, pokazując umiejętne wykorzystanie języka przez Ornera. Kilka historii głęboko rezonuje i prowokuje do refleksji, dzięki czemu jest to satysfakcjonująca lektura dla tych, którzy cenią sobie zniuansowane i wielowarstwowe narracje.

Niektórzy czytelnicy uznali, że opowiadaniom brakuje głębi narracyjnej, opisując je raczej jako szkice lub niekompletne myśli niż w pełni rozwinięte historie. Zwięzłość opowiadań może frustrować tych, którzy preferują bardziej tradycyjną narrację. Ponadto niektórzy recenzenci zauważyli ogólny mrok i ciężkość tematów, co prowadzi do rozczarowujących lub przygnębiających wrażeń z lektury.

(na podstawie 31 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Last Car Over the Sagamore Bridge

Zawartość książki:

"Porywająca kolekcja, pełna mądrości, smutku, piękna, a zwłaszcza zaskoczenia.

” - Anthony Doerr, autor »Kolekcjonerów muszelek« Peter Orner skupia się na dziwnych sposobach, w jakie definiują nas nasze wspomnienia: Mąż kobiety umiera przed sfinalizowaniem ich rozwodu, mężczyzna kandyduje na gubernatora Illinois i przegrywa znacznie więcej niż wybory, dwaj bracia bawią się pod niesławnym mostem w Chappaquiddick. Stosując mistrzowską kompresję, za którą jest powszechnie chwalony, Orner przedstawia kalejdoskop indywidualnych żyć oglądanych w zaskakującym, intymnym zbliżeniu.

Niezależnie od tego, czy pisze o próbie ujawnienia przez Geraldo Riverę zawartości skarbca Ala Capone, czy o ojcu i córce próbujących uciec przed huraganem, Orner oświetla uniwersalne tematy. W historiach, które obejmują znaczny obszar geograficzny - od Chicago po Wyoming, od Massachusetts po Czechy - pisze o przeszłości, której nie możemy się pozbyć, o stratach, których nie możemy nadrobić, oraz o sile naszych historii, które pomagają nam odzyskać to, co myśleliśmy, że odeszło na zawsze.