Ostatni rozsądny człowiek: Michael Cardew: nowoczesne garnki, kolonializm i kontrkultura

Opinie czytelników

Książka jest szczegółową biografią Michaela Cardew, wybitnego garncarza XX wieku, badającą jego życie, filozofię i wkład w garncarstwo, szczególnie w kontekście kolonialnym w Afryce Zachodniej. Łączy w sobie obszerne badania z osobistymi narracjami, oferując wgląd w charakter Cardew i złożoność jego relacji i rzemiosła.

Książka zawiera szczegółowe badania, bogatą fabułę i wysokie wartości produkcyjne. Zgłębia zawiłe życie Michaela Cardew, będąc jednocześnie politycznie bystrym i współczującym w przedstawianiu różnorodnych relacji. Czytelnicy uważają ją za dobrze napisaną, pouczającą i fascynującą, stanowiącą cenny dodatek do kolekcji ceramiki.

Niektórzy czytelnicy zauważyli, że poziom szczegółowości może być czasami przytłaczający, z prawie zbyt dużą ilością informacji. Kilku wyraziło trudności w zrozumieniu niektórych wniosków wyciągniętych przez autora.

(na podstawie 11 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Last Sane Man: Michael Cardew: Modern Pots, Colonialism, and the Counterculture

Zawartość książki:

Brytyjski garncarz studyjny Michael Cardew (1901-1983) był człowiekiem paradoksu, modernistą, który nie lubił nowoczesności, kolonialnym sługą, który gardził Imperium, mężem i ojcem, który był również homoseksualistą, oraz intelektualistą, który pracował rękami. Ukończył Oxford w 1923 roku, szkoląc się u legendarnego Bernarda Leacha, a następnie prowadził życie w pasterskim ubóstwie w Gloucestershire, tworząc majestatyczne naczynia i uczestnicząc w spolaryzowanych debatach projektowych i politycznych lat trzydziestych. Wojenny projekt w Ghanie zmienił go w zaciekłego krytyka brytyjskiej polityki zagranicznej; pozostał w Afryce Zachodniej z przerwami do 1965 roku, tworząc lokalną tradycję kamionki inspirowanej kulturą materialną otoczenia, niezależną od europejskiego importu, wykonaną przez Afrykanów dla Afrykanów. Swoje dni zakończył jako ceramiczny mag, a jego ceramika w Wenford Bridge w Kornwalii stała się ostoją kontrkultury i przystanią dla niezadowolonej młodzieży. W Ameryce Północnej, na Antypodach i w Afryce Subsaharyjskiej oferował egalitaryzm rzemiosła jako antidotum na rasizm i nierówności. Jak zauważyła powieściopisarka Angela Carter w 1977 roku, wydawał się „ostatnim rozsądnym człowiekiem w szalonym świecie”.

Oprócz historyków Imperium i praw obywatelskich oraz historyków sztuki i designu, czytelnicy zainteresowani brytyjską historią kultury będą chcieli przeczytać tę książkę.

Opublikowana dla Paul Mellon Centre for Studies in British Art.