Ostatni raz widziałem Amelię Earhart: Wiersze

Opinie czytelników

Książka jest zbiorem poezji, która zgłębia głębokie tematy za pomocą przystępnego języka, dzięki czemu nadaje się zarówno dla zwykłych czytelników, jak i do dyskusji akademickich. Podczas gdy wielu czytelników chwali żywe obrazy i emocjonalną głębię, niektórzy uważają, że wiersze nie pozostawiają trwałego wrażenia.

Czytelnicy doceniają błyskotliwą, ognistą poezję, przystępną, ale potężną ekspresję głębokich tematów oraz silne obrazy, które wywołują emocje i wspomnienia. Książka zebrała pochwały za swoją wartość edukacyjną, dzięki czemu nadaje się do dyskusji w klasie.

Niektórzy czytelnicy uważają, że wiersze nie są ani zapadające w pamięć, ani inspirujące, szczególnie krytykując wiersze skupione na młodej kobiecie w latach czterdziestych. Kilka recenzji sugeruje, że pomimo angażujących obrazów, ogólny wpływ wierszy jest niewystarczający.

(na podstawie 7 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Last Time I Saw Amelia Earhart: Poems

Zawartość książki:

Czy to w tytułowym wierszu, wypowiedzianym przez tych, którzy żyli tęsknie i zastępczo przez słynnego zaginionego lotnika, czy w "Circus Fire, 1944", który intymnie opowiada o nawiedzającej tragedii Nowej Anglii, Gabrielle Calvocoressi wykorzystuje swoje niezwykłe dary wyobraźni i empatii, aby dać głos nadziei i złamanemu sercu małomiasteczkowej Ameryki.

W starannym, wernakularnym wierszu przekazuje ambicje i niepowodzenia zrozpaczonej populacji, na przykład w ostrym portrecie jazzowym "Suite Billy Strayhorn" lub w porywającej, przeplatanej sekwencji "At the Adult Drive-In", która jednocześnie przekazuje osobiste i społeczne zepsucie. Przenikliwy i pełen współczucia, The Last Time I Saw Amelia Earhart portretuje, z gawędziarskim zacięciem, niespokojny krajobraz pozostawionych samym sobie.