Ostatni król Indii: Wajid Ali Szach

Opinie czytelników

Recenzje prezentują ogólnie pozytywny odbiór książki o Wajid Ali Shah, ostatnim królu Awadh, podkreślając jej dokładne badania i wciągającą fabułę. Autorka, Rosie Llewellyn-Jones, jest chwalona za przedstawienie zrównoważonego spojrzenia na króla i społeczno-polityczny kontekst jego panowania, ale kilka recenzji wskazuje na znaczące pominięcia i pewną powtarzalność w narracji.

⬤ Doskonałe i dogłębne badania nad Wajidem Ali Szahem i dynastią Awadh.
⬤ Płynny, wciągający styl pisania, który urzeka czytelników.
⬤ Oferuje wyważone spojrzenie przeciwstawiające się kolonialnej propagandzie.
⬤ Wypełnia istotną lukę w historycznym zrozumieniu.
⬤ Interesujący portret dekadencji kulturowej Lucknow podczas jego panowania.
⬤ Włączenie wielu perspektyw i winiet sprawia, że jest to humanitarne odzwierciedlenie epoki.

⬤ Niektórzy recenzenci uznali narrację za powtarzalną.
⬤ Brak dogłębnej dyskusji na temat wkładu Wajida Ali Shaha w sztukę, np. jego roli w gatunku thumri.
⬤ Sugestie o zbyt szczegółowym lub ciężkim charakterze w niektórych momentach, zwłaszcza pod koniec.
⬤ Pragnienie większej ilości elementów wizualnych, takich jak fotografie i obrazy, aby poprawić wrażenia z lektury.

(na podstawie 30 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Last King in India: Wajid Ali Shah

Zawartość książki:

Ostatni król Indii to historia niezwykłego człowieka, którego pamięć do dziś ostro dzieli opinię publiczną.

Czy był on, jak opisywali go Brytyjczycy, rozpustnym władcą, który spędzał czas ze skrzypkami, eunuchami i kobietami, zamiast kierować królestwem? Czy też, jak uważa większość Hindusów, utalentowanym poetą, którego dzieła są cytowane do dziś, a który został okradziony z tronu przez Kompanię Wschodnioindyjską? Gdzieś pomiędzy tymi dwoma skrajnościami znajduje się złożona postać: człowiek, który poślubił ponad 350 kobiet, reżyserował wydarzenia teatralne trwające miesiąc i zbudował bajkowy pałac w Lucknow.

Wajid Ali Shah został wymazany z podręczników historii po tym, jak jego królestwo zostało zaanektowane w 1856 roku. Niektórzy uważali nawet, że został zabity podczas buntu w następnym roku. On jednak żył dalej w Kalkucie, gdzie spędził ostatnie trzydzieści lat swojego życia, próbując odtworzyć swój utracony raj.

Pozostawał ciągłym problemem dla rządu Indii, ze swoją ekstrawagancją, menażerią i żonami - w tej kolejności. Po raz pierwszy jego historia została opowiedziana przy użyciu oryginalnych dokumentów z indyjskich i brytyjskich archiwów oraz spotkań z jego potomkami.