Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
The Last Landscape
Pozostały róg starej farmy, nieodebrany przez deweloperów. Potok wciśnięty między plany mieszkaniowe.
Opuszczone linie kolejowe. Drzewostan wzdłuż rozbudowywanej autostrady. Są to ostańce tego, co kiedyś było większym układem lasów i gospodarstw, „ostatnim krajobrazem”.
Według Williama H. Whyte'a miejsce, w którym należy rozwiązywać problemy naszych obszarów metropolitalnych, znajduje się w ich obrębie, a nie poza nimi.
Era niekontrolowanej ekspansji bez konsekwencji dobiegła końca, ale tam, gdzie jest marnotrawstwo i zaniedbanie, jest szansa. Nasze miasta i przedmieścia nie są zakorkowane; one tylko tak wyglądają. W rzeczywistości istnieje wiele sposobów na wykorzystanie istniejącej przestrzeni z korzyścią dla społeczności, a The Last Landscape zapewnia praktyczne i ponadczasowe ramy do podejmowania świadomych decyzji dotyczących jej wykorzystania.
Nazywana „najlepszym dostępnym opracowaniem na temat problemów otwartej przestrzeni” przez New York Times, kiedy po raz pierwszy ukazała się w 1968 roku, książka The Last Landscape wprowadziła wiele fundamentalnych pomysłów na ochronę gruntów, wzywając nas wszystkich do lepszego wykorzystania ziemi, która przetrwała wśród rozrastających się przedmieść. Pionierska praca Whyte'a nad służebnościami doprowadziła do uchwalenia głównych ustaw o otwartej przestrzeni w wielu stanach, a jego argument za wykorzystaniem i łączeniem terenów zielonych, niezależnie od tego, jak małe mogą być te obszary, jest zaleceniem, które ma dziś większą wartość niż kiedykolwiek wcześniej.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)