Ultimate Witnesses: The Visual Culture of Death, Burial and Mourning in Famine Ireland
Zniszczenia spowodowane chorobami, tempo umierania i obawy przed zarażeniem nie tylko zmieniły praktyki związane z żałobą i pochówkiem podczas katastrofalnego okresu głodu, ale także ukształtowały jego wizualną reprezentację i trwające wzorce pamięci.
Obrazy i ilustracje odzwierciedlają aspekty konwencji związanych ze śmiercią, pochówkiem i żałobą sprzed głodu, które czerpały z bogatej kulturowo i złożonej gamy chrześcijańskich i celtyckich tradycji pogańskich. Późniejsze obrazy i przedmioty z czasów głodu ujawniają niektóre z niepokojących modyfikacji praktyk pogrzebowych i pogrzebowych w latach głodu.
Od tego czasu archiwa fotograficzne, dzieła sztuki, pomniki, parki pamięci, cmentarze i nieoznakowane miejsca pochówku stanowią przestrzenie pamięci w krajobrazie Irlandii, w których zaangażowanie odwiedzających jest oparte na konkurujących ze sobą siłach praktyk historycznych i turystycznych. Niniejsze folio obejmuje przekrój form reprezentacji i strategii pamięci o zmarłych z powodu głodu, którzy byli, zapożyczając termin Giorgio Agambena, „ostatecznymi świadkami” tego tragicznego okresu.
