Osoby bezinteresowne: Wyobraźnia i myśl w buddyzmie therawady

Opinie czytelników

Książka „Selfless Persons” autorstwa Stevena Collinsa stanowi kompleksową analizę buddyjskiej doktryny anatta, czyli „nie-ja”, badając zarówno jej filozoficzne implikacje, jak i znaczenie w kontekstach społeczno-naukowych. Chociaż jest chwalona za dogłębne podejście naukowe, spotyka się również z krytyką za interpretację podstawowych tekstów i koncepcji buddyjskich, szczególnie w odniesieniu do istnienia jaźni. Książka jest znana z tego, że jest gęsta i rygorystyczna akademicko, co czyni ją mniej dostępną dla ogółu czytelników.

⬤ Oferuje dogłębne naukowe badanie doktryny anatta w buddyzmie.
⬤ Krytycznie odnosi się do tekstów therawady i przyczynia się do zrozumienia buddyjskiej metafizyki i psychologii.
⬤ Jest pionierem nowego podejścia w buddologii, analizując językowe i retoryczne aspekty doktryny.
⬤ Dostarcza jasności na temat historycznych debat otaczających interpretację jaźni w buddyzmie.

⬤ Napisana w akademickim stylu, który może być trudny do zrozumienia dla laików.
⬤ Stawia czoła oskarżeniom o niezrozumienie lub błędne przedstawienie buddyjskiego poglądu na jaźń.
⬤ Krytykowana za „sztywne tabu” dotyczące dyskusji na temat „ja”, postrzegane przez niektórych uczonych jako wadliwe.
⬤ Niektórzy czytelnicy uważają, że brakuje jej emocjonalnego zaangażowania i nadmiernej krytyki buddyjskich nauk.

(na podstawie 8 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Selfless Persons: Imagery and Thought in Theravada Buddhism

Zawartość książki:

Ta książka wyjaśnia buddyjską doktrynę annatta ("nie-ja"), która zaprzecza istnieniu jakiejkolwiek jaźni, duszy lub trwałej esencji w człowieku.

Autor odnosi tę doktrynę do jej kulturowego i historycznego kontekstu, w szczególności do jej bramińskiego tła. Pokazuje, w jaki sposób buddyjska tradycja therawady skonstruowała filozoficzny i psychologiczny opis tożsamości osobistej na pozornie niemożliwej podstawie zaprzeczenia jaźni.

Choć książka kładzie nacisk na filozofię, dr Collins korzysta z wielu dyscyplin akademickich, w szczególności antropologii, językoznawstwa, socjologii i religii porównawczej, próbując odkryć "głęboką strukturę" buddyjskiej kultury i wyobraźni oraz uczynić te doktryny zrozumiałymi w kategoriach zachodniej historii idei.