Performing Peace and Friendship
Performing Peace and Friendship opowiada o tym, jak Związkowi Radzieckiemu udało się wykorzystać Światowy Festiwal Młodzieży i Studentów w swojej dyplomacji kulturalnej od późnego stalinizmu do wczesnego okresu Chruszczowa.
Pia Koivunen omawia ewolucję spotkań młodzieży w radziecki produkt kulturalny, począwszy od pierwszego festiwalu, który odbył się w Pradze w 1947 roku, a skończywszy na spotkaniu w Moskwie w 1957 roku, które stało się jednym z najczęściej przywoływanych momentów odwilży Chruszczowa. Łącząc zarówno perspektywę instytucjonalną, jak i oddolną, książka poszerza nasze zrozumienie tego, czym w praktyce była radziecka dyplomacja kulturalna, ponownie ocenia agencję młodych ludzi i zapewnia nowy wgląd w radziecką rolę w zimnej wojnie kulturalnej.
Koivunen argumentuje, że Światowe Festiwale Młodzieży nie były tylko zaaranżowanymi przez kremlowskich biurokratów wiecami, ale stały się również znaczącymi przestrzeniami ponadnarodowych spotkań dla młodych ludzi, którzy znaleźli sposoby na wykorzystanie tego wydarzenia do przezwyciężenia różnych ograniczeń i granic zimnowojennego świata.