Settler
Te czternastowierszowe wiersze oddają głos indywidualnym i zbiorowym doświadczeniom kobiet.
Są oknami do surowego innego świata, wypełnionego surowcami doświadczenia: seksem, porodem, tkaniną, bólem. Oszczędne i dziwne piękno naznacza życie i światy tych kobiet, zdefiniowane przez ich walkę o przetrwanie w fizycznej i psychicznej niewoli sfery domowej.
Mówca porusza się między liczbą pojedynczą i mnogą, wyrażając nakładające się na siebie doświadczenia kobiet jako podmiotu i przedmiotu dominacji nieodłącznie związanej z kolonializmem osadników.