Oryginalne oświecenie i transformacja średniowiecznego japońskiego buddyzmu

Opinie czytelników

Książka „Finding The Direct Path to Buddhahood” autorstwa Jacqueline Stone bada koncepcję „pierwotnego oświecenia” w japońskim buddyzmie, w szczególności jego implikacje dla okresu Kamakura i nauk różnych sekt, w tym Nichirena. Jest wysoko ceniona za dogłębne badania, oferując cenne spostrzeżenia i konteksty historyczne, choć jest opisywana jako gęsta i akademicka, co czyni ją mniej odpowiednią dla zwykłych czytelników.

Książka jest chwalona za dogłębne badania, gruntowną naukę i zdolność do zapewnienia kontekstu historycznego. Jest uważana za niezbędną dla poważnych studentów i badaczy japońskiego buddyzmu, szczególnie w celu zrozumienia pierwotnego oświecenia i jego roli w buddyzmie Kamakura. Pisanie jest postrzegane jako jasne i pouczające, i oferuje zrównoważony pogląd na poruszane tematy.

Książka jest wysoce akademicka i może być gęsta, co czyni ją nieodpowiednią dla zwykłych czytelników lub osób poszukujących prostych, bezpośrednich wyjaśnień. Niektóre recenzje wyrażają rozczarowanie ze względu na jej naukowy charakter, stwierdzając, że nie jest ona łatwa do przeczytania od deski do deski i lepiej nadaje się do odniesienia lub studiowania rozdział po rozdziale. Ponadto pojawiły się obawy dotyczące postrzeganego braku szacunku w prezentacji niektórych artefaktów religijnych.

(na podstawie 12 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Original Enlightenment and the Transformation of Medieval Japanese Buddhism

Zawartość książki:

Oryginalna myśl oświecenia (hongaku shiso) dominowała w buddyjskich kręgach intelektualnych przez cały średniowieczny okres Japonii. Według tego dyskursu oświecenie nie jest ani celem do osiągnięcia, ani potencjałem do zrealizowania, ale prawdziwym statusem wszystkich rzeczy. Każdy ożywiony i nieożywiony obiekt manifestuje pierwotnie oświeconego Buddę takim, jakim jest. Widziana w swoim prawdziwym aspekcie, każda czynność codziennego życia - jedzenie, spanie, nawet złudne myślenie - jest postępowaniem Buddy. Wyłaniające się z potężnej szkoły Tendai idee pierwotnego oświecenia zostały przejęte przez wiele tradycji buddyjskich i wpłynęły na rodzące się teorie dotyczące kami (lokalnych bóstw), a także na średniowieczną estetykę oraz sztuki literackie i widowiskowe.

Uczeni i komentatorzy od dawna uznają historyczne znaczenie pierwotnej myśli oświecenia, ale różnią się co do tego, jak należy ją rozumieć. Niektórzy uważają ją za szczyt buddyjskiej filozofii absolutnego niedualizmu. Inni twierdzą, że jest to paradygmatyczny wyraz ponadczasowej japońskiej duchowości. Zgodnie z innymi odczytaniami, reprezentuje on niebezpieczny antynomianizm, który podkopał przestrzeganie przykazań moralnych, spowodował upadek buddyjskiej nauki i zaprzeczył potrzebie dyscypliny religijnej. Jeszcze inni potępiają ją jako autorytarną ideologię, która, sakralizując dany porządek, w efekcie legitymizowała hierarchię i dyskryminujące praktyki społeczne. Często akceptacja lub odrzucenie oryginalnej myśli oświecenia jest postrzegane jako linia podziału, wzdłuż której tradycyjne instytucje buddyjskie mają być odróżniane od nowych ruchów buddyjskich (Zen, Czysta Kraina i Nichiren), które powstały w średniowiecznej Japonii.

Przełomowe studium Jacqueline Stone wykracza poza traktowanie pierwotnej doktryny oświecenia jako abstrakcyjnej filozofii, aby zbadać jej wymiar historyczny. Opierając się na bogactwie średniowiecznych źródeł pierwotnych i współczesnych japońskich badaniach, umieszcza ten dyskurs w jego rytualnych, instytucjonalnych i społecznych kontekstach, oświetlając jego znaczenie dla utrzymania tradycji rodowych i tajnego przekazywania wiedzy, które charakteryzowały kilka średniowiecznych japońskich elitarnych kultur. Rzuca nowe światło na strategie interpretacyjne stosowane w przednowoczesnych japońskich tekstach buddyjskich, obszar, któremu do tej pory poświęcono niewiele uwagi. Poprzez te i inne linie badawcze Stone problematyzuje zakorzenione pojęcia "korupcji" w średniowiecznym buddyjskim establishmencie. Korzystając z przykładów buddyzmu Tendai i Nichiren oraz ich interakcji w okresie średniowiecza, kwestionuje zarówno zbyt łatwe rozróżnienia między "starym" i "nowym" buddyzmem, jak i długotrwałe założenia naukowe, które je utrwaliły. Badanie to stanowi znaczący wkład w toczące się debaty nad definicjami buddyzmu w epoce Kamakura (1185-1333), od dawna uważanej za okres formacyjny w japońskiej religii i kulturze.

Stone argumentuje, że "oryginalna myśl oświeceniowa" reprezentuje znaczące przemyślenie buddyjskiego oświecenia, które przecina rozróżnienie między "starymi" i "nowymi" instytucjami i było szczególnie charakterystyczne dla okresu średniowiecza.