Ortodoksja

Opinie czytelników

„Ortodoksja” Chestertona jest chwalona za wciągającą prozę, głębokie spostrzeżenia i humor, zapewniając wyjątkową obronę chrześcijaństwa przed współczesnymi filozofiami. Wielu czytelników docenia jej dowcip i zdolność autora do przedstawiania dużych idei filozoficznych w przystępny sposób, jednocześnie krytykując materializm i ateizm. Jednak książka jest również krytykowana za gęsty język, okazjonalne poleganie na przestarzałych odniesieniach i niespójności w argumentach. Niektórzy uważają, że oferuje ona płytkie potraktowanie tematu i zawiera problematyczne ilustracje, które odzwierciedlają przestarzałe poglądy.

⬤ Wciągający i humorystyczny styl pisania
⬤ wnikliwe i prowokujące do myślenia argumenty
⬤ mocna krytyka współczesnych filozofii
⬤ wartościowe spojrzenie na chrześcijaństwo i prawdę
⬤ umiejętność przystępnego przedstawiania złożonych idei
⬤ ponadczasowa aktualność.

⬤ Gęsta i czasami zagmatwana proza
⬤ poleganie na przestarzałych odniesieniach filozoficznych
⬤ niektóre argumenty postrzegane jako niespójne lub płytkie
⬤ możliwość zrażenia czytelników niezaznajomionych z kontekstem historycznym
⬤ problemy z prezentacją w niektórych wydaniach.

(na podstawie 648 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Orthodoxy

Zawartość książki:

W Ortodoksji G.K. Chesterton opowiada o swoim osobistym doświadczeniu z ortodoksyjnym katolicyzmem.

Podczas gdy towarzyszący jej tom zatytułowany Heretycy analizuje słabości i wady współczesnych filozofii materialistycznych, Ortodoksja jest argumentacyjną, a jednocześnie humorystyczną obroną wiary chrześcijańskiej, jej podstaw i użyteczności.

Praca podzielona jest na dziewięć rozdziałów o ciekawych tytułach, takich jak "Samobójstwo myśli", "Etyka Elflandii" i "Romans ortodoksji".

Chesterton podkreśla, że to, co przedstawia czytelnikowi, nie jest poważnym traktatem teologicznym, ale raczej "niechlujną autobiografią", która opisuje, w jaki sposób znalazł w katolicyzmie odpowiedź na swoje najgłębsze potrzeby emocjonalne i duchowe.

Argumentuje również, że czysta wiara w rozum i naukę oraz odrzucenie wyobraźni może prowadzić jedynie do iluzji wiedzy. Zawsze istnieje coś, co można sobie wyobrazić, ponieważ sam ludzki rozum nigdy nie jest w stanie wyobrazić sobie całościowego obrazu istnienia.

Dlatego też analiza Chestertona jest również jednym z najwcześniejszych zaproszeń do zakwestionowania absolutystycznego zaufania do rozumu.

To, czego potrzebuje człowiek, to z jednej strony rozum i wiara w konkretne rzeczy, a z drugiej strony szersze horyzonty, by docenić nieskończoność i wieczność.