Opinie czytelników
Podsumowanie:Autobiografia Bobby'ego Orra została dobrze przyjęta ze względu na szczerą opowieść i autentyczny wgląd w jego życie i karierę jako legendy hokeja. Podczas gdy wielu chwali jego pokorę i inspirujące przesłanie przeznaczone dla młodych sportowców, niektórzy czytelnicy wyrażają rozczarowanie brakiem głębszych anegdot i spostrzeżeń, szczególnie dotyczących jego osobistych zmagań i niesławnego incydentu z Alanem Eaglesonem. Książka jest ogólnie postrzegana jako wartościowa lektura dla fanów i aspirujących sportowców.
Zalety:⬤ Szczera i autentyczna opowieść.
⬤ Pokora i pozytywna filozofia przekazywana w całej książce.
⬤ Oferuje solidne porady dla młodych sportowców i rodziców.
⬤ Wciągająca relacja z dzieciństwa i rozwoju hokejowego Orra.
⬤ Pełna świetnych zdjęć i osobistych anegdot.
Wady:⬤ Brak soczystych plotek lub szczegółowych osobistych spostrzeżeń, których niektórzy czytelnicy oczekiwali.
⬤ Spowalnia pod koniec z sugestiami, jak poprawić grę.
⬤ Niektórzy czytelnicy chcieli więcej szczegółów dotyczących osobistych zmagań i wyzwań.
⬤ Niektóre rozdziały, takie jak ten poświęcony Alanowi Eaglesonowi, zostały uznane za niepotrzebne lub źle poprowadzone.
(na podstawie 586 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Orr - My Story
Zawartość książki:
Jedna z największych postaci sportowych wszechczasów w końcu przerywa milczenie w pamiętniku tak wyjątkowym, jak sam człowiek.
Numer 4. Jest to najczęstsza liczba w hokeju, ale przywołując ją, można mówić tylko o jednym zawodniku - człowieku często określanym jako największy w historii gry: Bobby Orr.
Od 1966 roku do połowy lat 70-tych potrafił zmienić losy meczu po prostu wchodząc na lód. Orr potrafił robić rzeczy, których inni po prostu nie potrafili, a podczas gdy koledzy z drużyny i przeciwnicy starali się dotrzymać mu kroku, czasami mogli tylko zatrzymać się i patrzeć. Wiele z jego rekordów przetrwało do dziś, a on sam pozostaje złotym standardem, według którego oceniani są wszyscy inni gracze. Wspomnij jego imię każdemu fanowi hokeja - lub komukolwiek w Nowej Anglii - a pojawi się spojrzenie pełne podziwu.
Ale umiejętności na lodzie to tylko część jego historii. Wszystkie trofea, rekordy i wycinki prasowe pozostawiają o nim tyle samo niedopowiedzeń, co ujawniają. Mówią nam, co Orr zrobił, ale nie mówią nam, co go zainspirowało, kto go uczył, ani czego się nauczył po drodze. Nie mówią, jak to było, gdy nieśmiały dzieciak z małego miasteczka stał się jednym z najbardziej znanych sportowców w historii gry, cały czas w pełnym blasku mediów. Nie mówią nam, jak to było, gdy agent, którego uważał za brata, zdradził go i zostawił w ruinie finansowej, w tym samym czasie, gdy jego poobijane kolano sprawiło, że nie był w stanie grać w grę, którą sam przedefiniował zaledwie kilka sezonów wcześniej. Nie mówią o graczach i ludziach, których nauczył się najbardziej podziwiać po drodze. Nie mówią o tym, co myśli o dzisiejszej grze w hokeja.
Sam Orr nigdy nie ujął tego wszystkiego w słowa, aż do teraz. Po dziesięcioleciach odmawiania mówienia o swojej przeszłości w artykułach lub "autoryzowanych" biografiach, w końcu opowiada swoją historię, ponieważ ma się czym podzielić: "Jestem rodzicem i dziadkiem i wierzę, że mam lekcje, które warto przekazać".
W końcu nie jest to tylko książka o hokeju. Najbardziej znaczące biografie i wspomnienia wznoszą się ponad kariery, z których wyrosły. Życie Bobby'ego Orra sięga znacznie głębiej niż krążki Pucharu Stanleya, trofea i wyróżnienia. Jego historia dotyczy nie tylko gry, ale także epoki, w której była rozgrywana. To historia dzieciaka z małego miasteczka, który zdefiniował swoje wzloty i upadki, i nieuchronnie jest to historia lekcji, których nauczył się po drodze.
