Opuszczona mała czarna książka

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

The Forsaken Little Black Book

Zawartość książki:

W The Forsaken Little Black Book Standig praktykuje sztukę uważnego wsłuchiwania się w przedmioty, w różnorodne materiały życia, które są wymieniane, cenione, ukrywane, pozostawiane, przekazywane. Rzeczy służą tu nie tylko jako własność, ale także jako portale - portale do miejsc, wspomnień, przodków, historii i samej wyobraźni, ponieważ każdy przedmiot ma do opowiedzenia historię. Wykorzystując swoje wyostrzone zmysły - od błysku kolczyka po kły lalki - i emocjonalną szczerość zakwaszoną kwaśnym poczuciem humoru, Standing zamienia swoje wiersze w akty czułej ochrony, amulety przetrwania i pojemne pojemniki na bogactwo doświadczeń i uczuć wartych przekazania.

Jeanne Marie Beaumont, autorka Letters from Limbo.

Wiersze w "The Forsaken Little Black Book" Julie Standig noszą znamiona siły, ponieważ liczą się z przeszłością. Szczerze, ale czule badają relacje rodzinne Standig, zwłaszcza te z matką. Rzeczy, "dumne posiadłości", które odziedziczyła, opowiadają historię. "Lęg jajek zamknięty w szklanej kopule... ze sztucznym czerwonym aksamitem, / łuszczący się" i jej brzydka lalka trolla o imieniu Inga Stinkfinger to niezbyt ładne przypomnienia bólu, złości i smutku wplecione w życie jej przodków. Z tych mądrych, często humorystycznych narracji wyłania się prawdziwy i pełen miłości portret jej krewnych. Rzeczywiście, wiersz "Polaroid" gromadzi ich "wszystkich w jednym pokoju - ich miłość zabandażowaną i zachowaną".

Wendy Fulton Steginsky, autorka książki Let This Be Enough.

Przedmioty, miejsca, ludzie: ukochani, tolerowani lub, czasami, znienawidzeni, demokratycznie otrzymują własne historie w The Forsaken Little Black Book Julie Standig. Ale dla mnie to głos Julie i głosy, które przywołuje, chwytają i nie puszczają. Ten głos nie boi się być bezpośredni, zabawny, ironiczny, intymny, hojny, a czasem wkurzony. Jest w jej pierwszych i ostatnich wersach, ucieleśniających sedno każdego wiersza:

"Moje słońce, mój ojciec.

Moje najbardziej nieszczęśliwe zakończenie".

A w tytułach: "Oda do nacięcia" i "Demencja, pantoum".

Pantoum, oda, dupleks, ghazal, sonet współczesny, zabawa strukturą i kształtem uzupełniają głos Julii. Można siedzieć przy jej kuchennym stole, ale takie menu!!!

Estha Weiner, autorka at the last minute.