Optymiści

Opinie czytelników

Recenzje „The Optimists” Andrew Millera podkreślają mieszankę uznania dla stylu pisania autora i głębokich tematów, szczególnie dotyczących traumy i powrotu do zdrowia, osadzonych na tle doświadczeń fotoreportera. Podczas gdy niektórzy czytelnicy uważają narrację za wnikliwą i pięknie napisaną, inni krytykują ją za powolną, banalną lub nie najlepszą pracę autora. Pojawiają się wzmianki o tym, że książka eksploruje złożone emocjonalne krajobrazy, ale niektórzy recenzenci uważają, że brakuje w niej zapadających w pamięć elementów lub angażujących postaci.

Dobrze napisana proza, przemyślana eksploracja traumy, silny rozwój postaci i angażujące tematy związane z ludzkimi doświadczeniami i relacjami. Wiele osób docenia talent autorki do poruszania trudnych tematów z szacunkiem i wnikliwością, a niektórzy recenzenci chwalą emocjonalną głębię i przemyślaną strukturę narracji.

Problemy z tempem - niektóre fragmenty opisano jako powolne lub nużące. Kilku czytelników dopatrzyło się w fabule klisz, zwłaszcza w odniesieniu do tematów zdrowia psychicznego i traumy. W kilku recenzjach wyraźnie zaznaczono, że nie jest to jedno z najlepszych dzieł autora, co prowadzi do mieszanych poziomów zaangażowania i rozczarowania.

(na podstawie 16 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Optimists

Zawartość książki:

Clem Glass był odnoszącym sukcesy fotoreporterem, głęboko wierzącym, że zdjęcia mogą uchwycić prawdę i piękno. Dopóki nie pojechał do Afryki i nie stał się świadkiem ludobójczej masakry.

Clem wraca do Londynu z zachwianą wiarą w ludzką naturę i wykolejonym życiem. Nic - praca, miłość, seks - nie jest w stanie wzbudzić jego zainteresowania i żadna inna perspektywa nie jest w stanie przywrócić mu wiary. Jedyną osobą, z którą Clem jest w stanie nawiązać kontakt, jest jego siostra, która nagle wycofała się z rzeczywistości w cień choroby psychicznej, a on znajduje spokój, pielęgnując ją z powrotem w wiejskim Somerset. Wtedy nadchodzi wiadomość, która daje mu szansę skonfrontowania się ze źródłem jego koszmarów.

W The Optimists Miller bada niebezpiecznie cienką granicę między samooszukiwaniem się a optymizmem.