Ocena:
Tales From the Back Row oferuje zabawne i humorystyczne spojrzenie na nowojorską scenę mody oczami młodej reporterki Amy Odell. Podczas gdy wielu czytelników docenia dowcipne anegdoty i wgląd w branżę modową, inni krytykują książkę za nudę, powtarzalność i brak głębi w niektórych historiach. Ogólnie rzecz biorąc, książka rezonuje szczególnie z milenialsami i osobami zainteresowanymi modą, zapewniając mieszankę zabawy i wglądu.
Zalety:⬤ Humorystyczny i zabawny styl pisania.
⬤ Zapewnia unikalny wgląd w branżę modową.
⬤ Wciągające anegdoty, które wielu uważa za powiązane i zabawne. # Apeluje do millenialsów i osób zainteresowanych modą i mediami.
⬤ Lekka lektura, którą niektórzy czytelnicy uznali za inspirującą.
⬤ Niektórzy czytelnicy uznali ją za suchą i nudną.
⬤ Powtarzające się historie z niepotrzebnymi szczegółami.
⬤ Niektóre rozdziały i historie wydawały się nieistotne lub pozbawione treści.
⬤ Krytyka stylu pisania i jakości edycji.
⬤ Nie wszystkim podobał się humor lub nie wszyscy uznali go za wciągający.
(na podstawie 85 opinii czytelników)
Tales from the Back Row: An Outsider's View from Inside the Fashion Industry
Wnikliwie obserwowany zbiór osobistych esejów o tym, jak to jest być młodą kobietą pracującą w branży modowej, Amy Odell's Tales from the Back Row oferuje "przepustkę za kulisy onieśmielającej, obgadującej branży" ( US Weekly ).
W "zabawnych, wnikliwych" ( Harper's Bazaar ) Opowieściach z tylnego rzędu, redaktorka Cosmopolitan.com Amy Odell zabiera czytelników za scenę najgorętszych nowojorskich pokazów mody, aby spotkać się z najbardziej wpływowymi modelkami, projektantami, celebrytami, redaktorami i fotografami na świecie.
Ale najpierw musi przedrzeć się przez tłumy na zewnątrz i utorować sobie drogę przez zatłoczone miejsce, od tylnego rzędu do przodu. W miarę jak Amy wspina się po szczeblach kariery (wraz ze wskazówkami, jak to zrobić), poznaje branżę napędzaną przez postacie większe niż życie: spotyka onieśmielającą Annę Wintour i zaskakująco łaskawą Rachel Zoe, nie wspominając o przezabawnej Chelsea Handler i nie tylko.
Opisując urok podartych rajstop Alexandra Wanga i oscarowych sukienek Marchesy, Amy wplata coś jeszcze: jak przemysł modowy jest przesadnym zwierciadłem ludzkiej omylności - odzwierciedlającym nasze desperackie pragnienie przynależności, odciśnięcia piętna. W swoim "lekkim, koktajlowym wyznaniu od kogoś, kto jest... wystarczająco trzeźwy, aby rozpoznać szaleństwo za to, czym jest" ( The Washington Post ), Amy jest pierwszą osobą, która przyznaje, że choć jest zawstydzona dreszczykiem emocji, jaki odczuwa, gdy otrzymuje zaproszenie na ekskluzywne after party, nie może powstrzymać się od RSVP "tak". Witamy w dziwnym i cudownym świecie mody: "Niezależnie od tego, czy jesteś zainteresowany karierą w branży wydawniczej, public relations lub projektowaniu, czy po prostu jesteś zafascynowany tym, co naprawdę dzieje się za kulisami bez zwykłego słodzenia, powiedzielibyśmy, że jest to lektura obowiązkowa" (Fashionista.com).
