Ocena:
Ogólnie rzecz biorąc, książka otrzymała wiele pochwał od czytelników, szczególnie za jej dokładność i osobiste powiązania z Wietnamem. Wielu recenzentów chwali szczegóły techniczne i wciągający styl pisania, jednocześnie dzieląc się osobistymi doświadczeniami związanymi z treścią.
Zalety:Dokładne relacje historyczne, wciągający język, emocjonalne i wpływowe narracje, osobiste powiązania z treścią, zadowolenie z jakości książki.
Wady:Nie odnotowano żadnych znaczących wad. Niektóre recenzje są krótkie i mogą nie zawierać szczegółowej krytyki.
(na podstawie 7 opinii czytelników)
Blackhorse Tales: Stories of 11th Armored Cavalry Troopers at War
Kiedy armia amerykańska wyruszyła na wojnę w Wietnamie Południowym w 1965 roku, panowała powszechna zgoda co do tego, że walka z rebelią jest wojną piechoty; jeśli w ogóle istniała jakakolwiek rola sił pancernych, to miała ona polegać wyłącznie na wspieraniu piechoty. Jednak od czasu przybycia 11 Pułku Kawalerii Pancernej do kraju we wrześniu 1966 roku, żołnierze Pułku Czarnych Koni wykazali błędność tego założenia. Do czasu Tet '68 dowództwo armii zaczęło rozumieć, że mobilność, siła ognia, elastyczność i przywództwo pułku robiły różnicę na polu bitwy znacznie wykraczającą poza jego liczebność.
W ciągu pięciu i pół roku walk 11. Pułku Kawalerii w Wietnamie Południowym i Kambodży, służyło w nim ponad 25 000 młodych mężczyzn. Ich historie - i historie ich rodzin - przedstawiają pokolenie Wietnamu w graficznych, czasem humorystycznych, często rozdzierających serce szczegółach. Zebrane przez autora poprzez setki wywiadów osobistych, telefonicznych i elektronicznych w ciągu ponad 25 lat, te "wojenne historie" stanowią kontekst dla towarzyszącego im tomu, The Blackhorse in Vietnam.
Wśród historii żołnierzy Blackhorse i ich rodzin znajdują się opowieści o szerokiej gamie zwierząt, które napotkali podczas walki, a także o zmiennym krajobrazie, od dżungli po pola ryżowe i pogodę. Blackhorse Tales kończy się spojrzeniem na to, jak żołnierze radzili sobie z doświadczeniami bojowymi po powrocie z Wietnamu. Pomiędzy rozdziałami znajdują się narracje bojowe, po jednej z każdego roku z pięciu i pół roku pobytu pułku w Azji Południowo-Wschodniej. Te winiety bojowe rozpoczynają się 2 grudnia 1966 r., kiedy mała kolumna pojazdów i żołnierzy 1. szwadronu wpadła w zasadzkę na autostradzie nr 1 i wyszła z niej zwycięsko pomimo przewagi liczebnej. Następnie opisują jedyną w swoim rodzaju przeprawę przez rzekę Dong Nai w dniu 25 kwietnia 1968 r., kiedy to pułk Blackhorse ruszył na ratunek podczas Mini-Tet 1968, oraz walkę 2. szwadronu o oczyszczenie lasu Boi Loi pod koniec kwietnia 1971 roku.