Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka „The Clerk's Tale” autorstwa Spencera Reece'a jest wysoko ceniona za emocjonalną głębię, klarowność i przejmujące obserwacje ludzkich doświadczeń. Czytelnicy odnajdują silny związek z poezją, doceniając jej zdolność do przywoływania wspomnień i uczuć związanych z ludzką kondycją. Unikalny głos Reece'a i jego zdolność do przedstawiania postaci i prawd są podkreślane w recenzjach, a wielu z nich zwraca uwagę na piękno i wyrafinowanie jego pisania. Niektórzy czytelnicy wspominają jednak, że niektóre aspekty jego twórczości mogą być pod zbyt dużym wpływem uznanych poetów, takich jak T.S. Eliot.
Zalety:Emocjonalna głębia, klarowność i rezonans. Urzekająca poezja, która przywołuje osobiste więzi i wspomnienia. Pięknie wykonana z efektywnym wykorzystaniem metafory i formy. Głębokie spostrzeżenia na temat życia i interakcji międzyludzkich. Wyjątkowa umiejętność uchwycenia wewnętrznego życia bohaterów. Bardzo wciągająca i poruszająca.
Wady:W niektórych momentach można wyczuć nawiązania do T.S. Eliota, co niektórym czytelnikom może umniejszyć oryginalność książki Reece'a.
(na podstawie 11 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
The Clerk's Tale
Zawartość książki:
W ostatnim podwójnym numerze The New Yorker poświęcił całą tylną stronę pojedynczemu wierszowi Spencera Reece'a "The Clerk's Tale". Poeta, który przyciągnął tak niezwykłą uwagę, ma zaskakujące pochodzenie: przez wiele lat pracował dla Brooks Brothers, co nadaje szczególny niuans tytułowi jego zbioru.
The Clerk's Tale składa hołd nie tylko Chaucerowi, ale także bractwu urzędników w centrum handlowym, gdzie "światło jest jasne i sztuczne, / ale nie różni się od tego, które można znaleźć w gotyckiej katedrze". Pięćdziesiąt wierszy w The Clerk's Tale jest niezwykle powściągliwych, przesiąkniętych tęsknotą za trwałością, od quasi-monastycznego życia dwóch sprzedawców w Brooks Brothers, przez przejmujące światło zmierzchu w Miami, po ciężar geografii na pustej farmie w Minnesocie. Gluck opisuje je jako mające "efekt, którego nigdy wcześniej nie widziałem, na wpół koktajl party, na wpół gra pasji...".
Nie oczekujemy wirtuozerii jako zewnętrznej formy tworzenia duszy, ani nie kojarzymy hojności i człowieczeństwa z tak wyrafinowanymi środkami, tak wypolerowaną inteligencją... W tworzenie tej sztuki włożono wiele życia, wiele cierpliwego rzemiosła".
