Opowieść o ostatniej zwycięskiej kampanii w Afganistanie pod dowództwem generała Pollocka

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

Narrative of the Late Victorious Campaign in Afghanistan, Under General Pollock

Zawartość książki:

Wraz z odrodzeniem się walk w Afganistanie, książki takie jak ten pamiętnik młodego brytyjskiego oficera walczącego w wojnach Imperium Królowej Wiktorii nabierają dodatkowego wydźwięku. Autor był młodym oficerem 31.

pułku piechoty (Huntingdonshire), który, zgodnie z listą armii Hartsa, kupił swoją prowizję i został mianowany chorążym (2Lt) w dniu 6 maja 1836 r., awansowany na porucznika w 1839 r. i kapitana w 1846 r., w którym to stopniu pozostał do czasu przejścia na połowę żołdu w kwietniu 1858 roku. W wyniku reformy armii Cardwella z 1881 r.

Huntingdonshires stał się 1.

batalionem East Surreys. Niniejsza książka obejmuje siedem lat od 1836 do 1843 r.

Pierwsze pięć rozdziałów dotyczy służby Greenwooda w Indiach, aż do stycznia 1842 r., kiedy to dołączył do marszu do Afganistanu pod dowództwem generała majora Pollocka. Jego relacja z tych lat jest bardzo zabawna, ożywiona wieloma opowieściami. Opisuje swoje wstąpienie do armii (jego matka miała nadzieję, że pójdzie do kościoła), przygotowania do podróży do Indii, ze szczegółami munduru, odzieży, broni i zakupionego bagażu, wraz z wieloma radami dla każdego, kto wybiera się w tę samą podróż.

Pewnego niezwykłego razu podczas rejsu złapali rekina, który, gdy go otworzyli, znaleźli gazetę z późniejszą datą niż jakakolwiek, którą mieli na pokładzie, którą mogli przeczytać. Ma wiele opowieści o życiu pułkowym w Indiach, o tygrysach, słoniach, niedźwiedziach, wężach, kłuciu świń i nie tylko. Kolejne sześć rozdziałów zajmuje relacja z afgańskiej kolumny odsieczy, dowodzonej przez generała Pollocka, która wyruszyła, by pomścić masakrę brytyjskich sił wycofujących się z Kabulu do Dżellalabadu, kiedy 44.

pułk (Essex) i jego cywilni zwolennicy zostali zmieceni z powierzchni ziemi. W grudniu 1842 roku Greenwood rozpoczął podróż do domu i dopiero na tym etapie dowiadujemy się, że ma żonę, która czeka na niego w Meerut.

Swoją książkę kończy kilkoma uwagami na temat armii indyjskiej, rodzimych pułków i ludzi, którymi dowodził. Podaje szczegóły dotyczące żołdu i dodatków oraz wydatków subalterna, a także wykaz brytyjskich regimentów służących wówczas w Indiach. W sumie jest to fascynujący opis Indii Brytyjskich w latach tuż przed Wielkim Buntem.