Ocena:
W recenzjach podkreślono, że „Opowieść o drugim mędrcu” Henry'ego Van Dyke'a to pięknie napisana i głęboko poruszająca historia bożonarodzeniowa skupiona wokół Artabana, czwartego Mędrca, który szuka Dzieciątka Chrystus i pomaga innym w swojej podróży. Czytelnicy docenią inspirujące tematy miłości, poświęcenia i bezinteresowności.
Zalety:⬤ Piękny opis, który wywołuje silne emocje.
⬤ Inspirująca opowieść o miłości i poświęceniu.
⬤ Ceniona tradycja rodzinna dla wielu czytelników podczas Świąt Bożego Narodzenia.
⬤ Zachęca czytelników do refleksji nad własnym życiem i wartościami.
⬤ Ilustrowana jako klasyczne dzieło, które przemawia do wszystkich grup wiekowych.
⬤ Historia może powoli się rozkręcać dla niektórych czytelników.
⬤ W niektórych wydaniach brakuje oryginalnego wstępu autora, co niektórzy czytelnicy uznali za rozczarowujące.
⬤ Antyczny angielski może być nieco mylący dla współczesnych czytelników.
(na podstawie 203 opinii czytelników)
The Story of the Other Wise Man and The Mansion
Henry Jackson van Dyke Jr. (10 listopada 1852 - 10 kwietnia 1933) był amerykańskim pisarzem, nauczycielem i duchownym.
Van Dyke urodził się 10 listopada 1852 roku w Germantown w Pensylwanii. Był synem Henry'ego Jacksona van Dyke'a seniora (1822-1891), wybitnego duchownego prezbiteriańskiego z Brooklynu, znanego w latach antebellum ze swoich anty-abolicjonistycznych poglądów. Rodzina wywodziła się od Jana Thomasse van Dijka, który wyemigrował z Holandii do Ameryki Północnej w 1652 roku.
Młodszy Henry van Dyke ukończył Poly Prep Country Day School w 1869 roku, Princeton University w 1873 roku i Princeton Theological Seminary w 1877 roku.
W latach 1899-1923 był profesorem literatury angielskiej w Princeton. Wśród wielu studentów, na których wywarł wpływ, był w szczególności przyszły sławny pisarz podróżniczy Richard Halliburton (1900-1939), redaktor naczelny Princeton Pictorial.
Van Dyke przewodniczył komitetowi, który napisał pierwszą drukowaną liturgię prezbiteriańską, The Book of Common Worship z 1906 roku. W latach 1908-09 dr van Dyke był wykładowcą na Uniwersytecie Paryskim.
Z nominacji prezydenta Woodrowa Wilsona, przyjaciela i byłego kolegi z klasy van Dyke'a, został ministrem Holandii i Luksemburga w 1913 roku. Wkrótce po jego nominacji I wojna światowa pogrążyła Europę w przerażeniu. Amerykanie z całej Europy rzucili się do Holandii jako miejsca schronienia. Choć niedoświadczony jako ambasador, van Dyke prowadził się z umiejętnościami wyszkolonego dyplomaty, utrzymując prawa Amerykanów w Europie i organizując pracę na rzecz ich pomocy. Swoje doświadczenia i spostrzeżenia opisał później w książce Pro Patria (1921).
Van Dyke zrezygnował z funkcji ambasadora na początku grudnia 1916 roku i powrócił do Stanów Zjednoczonych. Następnie został wybrany do Amerykańskiej Akademii Sztuki i Literatury i otrzymał wiele innych wyróżnień. (wikipedia.org)
