Opowiadanie historii i nauki o umyśle

Opinie czytelników

Książka otrzymała mieszane recenzje, a niektórzy czytelnicy uznali ją za niezwykle pretensjonalną i trudną do zrozumienia, podczas gdy inni uznali ją za interesującą pomimo sporadycznych problemów z czytelnością.

Niektórzy czytelnicy uważają treść za interesującą, sugerując, że książka zawiera cenne pomysły.

Wielu recenzentów krytykuje styl pisania jako pretensjonalny, niezredagowany i nadmiernie akademicki, co czyni go prawie niemożliwym do przeczytania.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Storytelling and the Sciences of Mind

Zawartość książki:

Transdyscyplinarna eksploracja narracji nie tylko jako celu interpretacji, ale także jako sposobu na nadanie sensu samemu doświadczeniu.

W książce Storytelling and the Sciences of Mind David Herman proponuje skrzyżowanie badań nad narracją z badaniami nad inteligentnym zachowaniem. Ta wzajemna wymiana wykracza poza proste importowanie pomysłów z nauk o umyśle do badań nad narracją i zamiast tego ma na celu konwergencję między pracą w studiach narracyjnych a badaniami w naukach kognitywnych. Cała książka koncentruje się na dwóch pytaniach: Jak ludzie nadają sens opowieściom? Oraz: W jaki sposób ludzie używają opowieści, aby nadać sens światu? Analizując narracje z różnych okresów i wielu mediów i gatunków, Herman pokazuje, w jaki sposób tradycje badań narracyjnych mogą pomóc w kształtowaniu sposobów formułowania i rozwiązywania pytań dotyczących inteligentnej aktywności i odwrotnie.

Wykorzystując studia przypadków, od "Doktora Jekylla i pana Hyde'a" Roberta Louisa Stevensona, przez sekwencje z komiksu "The Incredible Hulk", po narracje opowiadane w codziennych interakcjach, Herman rozważa opowiadanie historii zarówno jako cel interpretacji, jak i źródło nadawania sensu samemu doświadczeniu. Czyniąc to, wprowadza idee narratologii w dialog z takimi dziedzinami jak psycholingwistyka, filozofia umysłu oraz psychologia poznawcza, społeczna i ekologiczna. Po zbadaniu sposobów, w jakie interpretatorzy opowieści mogą wykorzystywać tekstowe wskazówki do budowania narracyjnych światów, Herman bada, w jaki sposób ten proces tworzenia narracyjnego świata z kolei wspiera wysiłki zmierzające do zrozumienia - i zaangażowania się - w zachowanie osób, między innymi w aspekty przeżywanego doświadczenia.