Opis nowego świata zwanego Płonącym Światem

Opinie czytelników

Recenzje książki „A New World, Called the Blazing World” autorstwa Margaret Cavendish zawierają mieszankę uznania dla jej intelektualnej głębi i potencjalnego historycznego znaczenia, wraz z krytyką niskiej jakości konkretnego wydania. Czytelnicy uważają, że aspekty filozoficzne i wyobrażeniowe są intrygujące, podobnie jak prorocze pomysły autorki dotyczące technologii. Wielu z nich zauważa jednak, że problemy z formatowaniem i błędy ortograficzne w wydaniu, które czytali, utrudniają korzystanie z książki.

Wnikliwa eksploracja tematów filozoficznych, pomysłowe opowiadanie historii, prorocze pomysły dotyczące technologii (takie jak łodzie podwodne i silniki odrzutowe) oraz mieszanka komentarzy politycznych i społecznych. Podkreślono również historyczny kontekst tego, że jest to jedno z pierwszych dzieł science fiction napisanych przez kobietę.

Trudne ze względu na archaiczny język; niektóre wydania mogą mieć błędy formatowania i błędy ortograficzne, co czyni je nieczytelnymi.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Description of a New World called The Blazing-World

Zawartość książki:

The Blazing-World to fantazyjny obraz utopijnego królestwa w innym świecie, do którego można dotrzeć przez biegun północny. Może to być "jedyne znane dzieło utopijnej fikcji autorstwa kobiety w XVII wieku".

"Można ją również łatwo umieścić w gatunkach science fiction, romansu, przygody, a może nawet autobiografii. W książce młoda kobieta wkracza do tego innego świata i zostaje cesarzową społeczeństwa złożonego z różnych gatunków gadających zwierząt. Organizuje inwazję na swój rodzinny świat, wraz z łodziami podwodnymi holowanymi przez rybaków i kamieniami ognistymi zrzucanymi przez ptaki.

Utopia Cavendisha powstaje, przynajmniej częściowo, dzięki posiadaniu "tylko jednej religii, jednego języka i jednego rządu". "Pierwotnie opublikowana jako dzieło towarzyszące jej Obserwacjom filozofii eksperymentalnej, dała życie jej teoretyzowaniu w tym, co było przykładem rygorystycznej XVII-wiecznej nauki.

Książka ta zainspirowała męża autorki, Williama Cavendisha, 1. księcia Newcastle-upon-Tyne, do napisania sonetu, który celebruje jej wyobraźnię.

Sonet ten został dołączony do jej książki i poprzedza niniejsze wydanie.