Ocena:
Książka ta jest wysoko ceniona za swoją użyteczność w opiece duszpasterskiej i doradztwie, oferując cenne spostrzeżenia na temat słuchania i szanowania różnorodnych doświadczeń kulturowych. Niektórzy czytelnicy uważają jednak, że styl pisania jest nieco suchy lub mało angażujący.
Zalety:⬤ Doskonałe źródło informacji dla duszpasterzy i profesjonalistów
⬤ znaczący wpływ na zrozumienie słuchania i doświadczeń kulturowych
⬤ przydatne narzędzia do studiowania i grup wsparcia, zwłaszcza w zróżnicowanych społecznościach.
Ma tendencję do bycia suchą lub nieciekawą lekturą.
(na podstawie 5 opinii czytelników)
Pastoral Care: Telling the Stories of Our Lives
Chrześcijańskie duszpasterstwo jest narracyjną, eklezjalną i teologiczną praktyką (NET). Jako praktyka narracyjna, duszpasterstwo zwraca uwagę na nierozerwalne połączenie między naszymi własnymi historiami życia, historiami innych, szerszymi historiami kulturowymi i historią Boga. Jako posługa kościoła, duszpasterstwo jest praktyką kościelną, która czerpie swoją motywację, cel i tożsamość z szerszej misji kościoła, aby dawać świadectwo i ucieleśniać Bożą misję miłości, która wykracza poza kościół w celu przemiany świata. Jako praktyka teologiczna, opieka duszpasterska jest zakorzeniona w Bożej historii miłości. Głęboka miłość Boga do ludzkości leczy nasze złamania, gdy ludzka miłość zawodzi, i zaprasza nas do ciągłego procesu wzrastania w miłości do Boga, siebie i bliźniego. Przeznaczona dla tych, którzy zapewniają opiekę z i w imieniu wspólnot religijnych, autorka Karen Scheib koncentruje się na praktykach słuchania i „przywracania pamięci” występujących w kontekście i otoczeniu kongregacji. Współtworząc narracje, które promują uzdrowienie i wzrost w miłości, opiekunowie duszpasterscy stają się współtwórcami i towarzyszami, którzy pomagają innym rewidować i konstruować historie życia przekształcone przez łaskę Bożą. To, co Karen Scheib zrobiła w tej książce, to zmiana pozycji opieki duszpasterskiej jako działalności teologicznej wykonywanej w kontekście kościoła.
Głęboko czerpie ze swojego Wesleyańskiego dziedzictwa teologicznego, ze zrozumienia pełni życia jako wzrostu w miłości i łasce oraz z "eklezjologii komunii" opartej na wspólnotowym rozumieniu trynitarnego życia Boga. Tak ugruntowana, wyobraża sobie opiekę duszpasterską po pierwsze jako rytm życia całego kościoła, a po drugie jako pracę wyszkolonych pastorów. W jej wizji opieka duszpasterska zostaje uwolniona od wąskiego rozumienia jej jako wyjątkowych aktów interwencji wykonywanych tylko w chwilach poważnego kryzysu. Zamiast tego staje się "codzienną praktyką opieki duszpasterskiej", uczestniczeniem w miłości w historiach innych i "słuchaniem sposobów, w jakie Bóg jest już obecny w historii życia". Solidnie teologiczna, zakorzeniona w życiu kościoła i wybitnie dydaktyczna - Karen Scheib dała nam wielki dar w tej książce." Z przedmowy - Thomas G. Long, Bandy Professor of Preaching, Emeritus, Candler School of Theology, Emory University, Atlanta, GA. "W cudownie wciągający, refleksyjny i użyteczny sposób, Karen Scheib uchwyciła coś absolutnie niezbędnego dla opieki duszpasterskiej, a jednak często pomijanego - całkowitą centralność opowiadania / słuchania, moc opowieści do uzdrawiania i ich żywotne połączenie z większymi historiami opowiadanymi w społecznościach religijnych.
Ta książka jest prawdziwym kamieniem milowym, przywracając znaczenie „wiedzy narracyjnej” i ugruntowując opiekę nie tylko w społeczności, ale także w kompleksowych ramach teologicznych „. --Bonnie J. Miller-McLemore, E. Rhodes i Leona B. Carpenter Professor of Religion, Psychology, and Culture, The Divinity School and Graduate Department of Religion, Vanderbilt University Divinity School, Nashville, TN „Wdrażając narracyjne teorie osobowości i terapii oraz zakotwiczone w eklezjologii i teologii Wesleya (NET), książka Karen Scheib rozwija długo oczekiwane i holistyczne podejście do opieki duszpasterskiej. Jej podejście NET przedstawia ucieleśnienie opieki duszpasterskiej poprzez podkreślenie zarówno wiedzy narracyjnej, jak i paradygmatycznej, proponuje podmiotowość naszych historii w opiece duszpasterskiej, wskazując na wymienność między nami a naszymi historiami jako podmiotem i przedmiotem, oraz podkreśla dynamiczny proces opieki duszpasterskiej poprzez wzajemne połączenie opowiadającego, słuchacza i kontekstu.
Przedstawiony przez Scheiba obraz towarzysza historii wnosi wkład w dziedzinę jako nowy paradygmat opieki duszpasterskiej i obiecuje być znaczącym źródłem nadziei i wzrostu miłości zarówno dla opiekuna duszpasterskiego, jak i odbiorcy". --"Teolog pastoralny Scheib opisuje narracyjne, eklezjalne i teologiczne podejście do słuchania historii życia ludzi w taki sposób, aby zaangażować się w formację duchową i wzrost miłości. Scheib wyjaśnia powiązania między troskliwymi rozmowami a teologią chrześcijańską. Przejrzysta i przystępna proza, a także pomocne ćwiczenia i startery do dyskusji sprawiają, że jest to świetny tekst dydaktyczny ". - The Christian Century, 29 września 2016 r.