Opętanie, ekstaza i prawo w Ewe Voodoo

Opinie czytelników

Książka bada panteon Gorovodu i jego duchowe znaczenie, podkreślając związek między dawniej zniewolonymi i ich potomkami, szczególnie w kontekście duchowości Ewe i jej integracji z tradycjami Savannah. Autorka, sama antropolog wtajemniczona w te praktyki, przedstawia pełen szacunku i wnikliwy portret kultu i ceremonii Gorovodu.

Wciągająca i szczegółowa etnografia, dobrze zbadana przez wtajemniczonego antropologa, pełne szacunku przedstawienie duchowości Ewe i Savannah, skutecznie przekazuje głębię i znaczenie tradycji Gorovodu.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać abstrakcyjną i chaotyczną naturę Ewe Vodu za trudną do zrozumienia.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Possession, Ecstasy, and Law in Ewe Voodoo

Zawartość książki:

Jako nowa mieszkanka Togo w 1985 roku, Judy Rosenthal była świadkiem swojego pierwszego rytuału transu Gorovodu. Przez następne jedenaście lat badała to voodoo w zachodnioafrykańskich populacjach Ewe z wybrzeży Ghany, Togo i Beninu, obszaru zwanego niegdyś Wybrzeżem Niewolników. Rezultatem tych badań jest książka „Opętanie, ekstaza i prawo w Ewe Voodoo”, etnografia opętania duchowego, która koncentruje się na prawie i moralności w zakonach „medecine Vodu”. Gorovodu nie jest zbiorem doktryn, ale raczej lingwistyczną, moralną i duchową społecznością, z aspektami zarówno rzeczywistymi, jak i wyobrażonymi.

W opętaniach medecine Vodu przywoływane bóstwa są duchami „kupionych ludzi” z regionów sawanny, niewolników, którzy pracowali dla południowych linii przybrzeżnych, często żeniąc się z rodzinami Ewe. Rytuały bębniarskie i taneczne, pełne zmysłowych transów i odwrócenia płci, sprowadzają te „obce” duchy z powrotem do społeczności Ewe, aby chronić czcicieli, leczyć chorych i zmartwionych, rozstrzygać spory i bawić się tak, jak robili to przed śmiercią. (Rosenthal wykorzystuje teorię karnawału Bachtina do interpretacji otwarcie świątecznego elementu Gorovodu). ) Zmienny charakter religii odzwierciedla brak granic w rodzinie Gorovodu i przekonanie mieszkańców, że wspólnotowa i indywidualna tożsamość są raczej płynne niż stałe. Liczne zmiany nazw na początku tego stulecia wskazywały na strategię opierania się kontroli kolonialnej.

Pisząc z wykształcenia antropologa, Rosenthal uważnie monitoruje swoją rolę narratora w książce, świadoma dystansu kulturowego między nią a Afrykanami, o których pisze. Jej zamiarem jest, aby ta etnografia odzwierciedlała „teksty” samego voodoo, zbiór znaczeń i znaczeń, z którymi czytelnik musi wejść w interakcję, aby nadać im sens.