Operacja Meduza: Wściekła bitwa, która uratowała Afganistan przed talibami

Opinie czytelników

Ogólnie rzecz biorąc, „Operacja Meduza” jest chwalona za przejrzysty styl pisania, wciągający styl i treść informacyjną o ważnej kanadyjskiej operacji wojskowej. Jednak niektórzy czytelnicy byli rozczarowani brakiem szczegółowych narracji bojowych i postrzegali ją bardziej jako przegląd wysokiego dowództwa niż intymne spojrzenie na zaangażowanych żołnierzy.

Dobrze napisana i wciągająca, zapewnia kompleksowe spojrzenie na operację Medusa, wyjaśnia złożoność operacji wojskowych, oferuje wgląd w taktykę i aspekty polityczne, podkreśla więzi między żołnierzami i jest odpowiednia zarówno dla weteranów, jak i zwykłych czytelników.

Brakuje szczegółowych relacji z rzeczywistej bitwy, czyta się bardziej jak magazyn pułkowy, może nie spełniać oczekiwań tych, którzy chcą skupić się na doświadczeniach poszczególnych żołnierzy, a niektórzy uważają, że nie jest tak fascynująca, jak się spodziewali.

(na podstawie 17 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Operation Medusa: The Furious Battle That Saved Afghanistan from the Taliban

Zawartość książki:

Kanadyjczyk dowodzący połączonym dowództwem wojskowym w prowincji Kandahar w Afganistanie przedstawia prawdziwą historię jednej z najkrwawszych, najbardziej decydujących i niezrozumianych operacji NATO: Bitwy pod Panjwayi, decydującego momentu "Operacji Meduza".

Latem 2006 roku David Fraser był kanadyjskim generałem odpowiedzialnym za Dowództwo Regionalne NATO Południe, terytorium obejmujące sześć afgańskich prowincji otaczających dolinę Arghandab. Ten urodzajny region, w którym kilkadziesiąt lat wcześniej narodzili się talibowie, stał się najbardziej śmiercionośnym terenem Afganistanu. Wkrótce miał stać się jeszcze bardziej zabójczy. Poinformowany w nocy przez swoich oficerów wywiadu, że talibowie potajemnie zebrali się do ataku wojskowego na pełną skalę, Fraser wiedział, że do niego, jego Kanadyjczyków i ich sojuszników będzie należało uniknięcie masowej rzezi wojsk NATO, powstrzymanie talibów przed oblężeniem Kandaharu i przywrócenie kontroli nad południem kraju nowo utworzonemu, demokratycznemu rządowi afgańskiemu.

Szanse były zdecydowanie przeciwko siłom Frasera. Talibowie znali każdy milimetr swojego terenu. Podczas miesięcy tajnych manewrów zaopatrzyli w broń i amunicję każdą farmę, szkołę, chatę z winogron i tunel. Wywiercili sowieckie miny we wszystkich polach marihuany i maku oraz wykopali IED na każdej drodze. Chronieni przed wykryciem przez skorumpowanych urzędników, ich wyrafinowane szkoły wojenne z powodzeniem przygotowały armię gorliwych bojowników do ataku i walki na śmierć i życie. A teraz ich najwyżsi dowódcy byli gotowi do rozpoczęcia decydujących operacji wojskowych przeciwko świeżo przybyłym oddziałom, które nigdy nie widziały walki.

Miała się rozpocząć najkrwawsza bitwa w historii NATO.