Ocena:
Recenzje chwalą kompleksowe i wnikliwe podsumowanie pracy Castoriadisa przez Suzi Adams, zwracając uwagę na jego dostępność dla nie-filozofów, znaczenie jego pomysłów dla różnych dziedzin oraz włączenie mniej znanych prac. Jednak niektórzy czytelnicy uważają niektóre rozdziały za trudne do zrozumienia i sugerują potrzebę glosariusza terminów.
Zalety:⬤ Kompleksowy przegląd prac Castoriadisa
⬤ przystępny dla nie-filozofów
⬤ istotny dla nauki, antropologii, polityki i teologii
⬤ włączenie mniej znanych prac
⬤ wnikliwa krytyka i rozbudowana analiza.
Niektóre rozdziały są trudne do zrozumienia; brak słownika terminów francuskich i niemieckich.
(na podstawie 2 opinii czytelników)
Castoriadis's Ontology: Being and Creation
Książka ta jest pierwszą systematyczną rekonstrukcją filozoficznej trajektorii Castoriadisa. Krytycznie interpretuje wewnętrzne zmiany w ontologii Castoriadisa poprzez ponowne rozważenie starożytnego problemu "ludzkiej instytucji" (nomos) i "natury" (physis) z jednej strony oraz kwestii "bytu" i "stworzenia" z drugiej.
W przeciwieństwie do porządku physis, porządek nomos nie odegrał znaczącej roli w rozwoju myśli zachodniej: Pierwsza część książki sugeruje, że Castoriadis starał się temu zaradzić poprzez wyjaśnienie tego, co społeczno-historyczne, jako obszaru bytu nieuchwytnego dla deterministycznego imaginarium odziedziczonej filozofii. Ten ontologiczny zwrot został ogłoszony wraz z publikacją jego magnum opus The Imaginary Institution of Society (po raz pierwszy opublikowanego w 1975 roku), które zostało zrekonstruowane jako długa podróż Castoriadisa przez nomos poprzez cztery powiązane ze sobą domeny: odpowiednio ontologiczną, epistemologiczną, antropologiczną i hermeneutyczną. Z pomocą źródeł archiwalnych, druga połowa książki rekonstruuje drugą ontologiczną zmianę w myśli Castoriadisa, która miała miejsce w latach 80-tych.
Argumentuje, że Castoriadis rozszerza swoje pojęcie "ontologicznego stworzenia" poza sferę ludzką i na naturę. To posunięcie ma implikacje dla jego ogólnej ontologii i sygnalizuje przesunięcie w kierunku ogólnej ontologii twórczej physis. Rosnące ontologiczne znaczenie physis jest omawiane dalej w rozdziałach dotyczących wiedzy obiektywnej, żywej istoty i kosmologii filozoficznej.
Sugeruje, że horyzont świata tworzy nieunikniony interpretacyjny kontekst artykulacji kulturowej - w podwójnym sensie mise en forme du monde Merleau-Ponty'ego - w którym physis można wyjaśnić jako podstawę możliwości, a także punkt kulminacyjny dla nomosu w kręgu twórczości interpretacyjnej. Książka kontekstualizuje myśl Castoriadisa w ramach szerszych tradycji filozoficznych i socjologicznych. W szczególności sytuuje jego myśl we francuskich nurtach fenomenologicznych, które przyjmują albo ontologiczny, albo hermeneutyczny zwrot.
Umieszcza również w centrum refleksji hermeneutykę nowoczesności - to znaczy interpretację, która podkreśla ciągły dialog między romantycznymi i oświeceniowymi artykulacjami świata. Reaktywacja klasycznych greckich źródeł przez Castoriadisa jest reinterpretowana jako część trwającego dialogu między starożytnymi i współczesnymi, a szerzej, jako część interpretacyjnego pola napięć, które obejmuje nowoczesność.
