One Grain of Sand Odetty

Opinie czytelników

Książka „One Grain of Sand” podkreśla wkład Odetty Holmes w burzliwy okres w historii Ameryki, w szczególności ruch na rzecz praw obywatelskich. Podkreśla jej potężny głos i emocjonalną głębię jej muzyki, jednocześnie badając jej rolę jako znaczącej postaci w muzyce folkowej. Autor, Matthew Frye Jacobson, zapewnia akademicką perspektywę na twórczość Odetty, która może zwiększyć zrozumienie jej wpływu przez czytelnika.

Głos Odetty jest opisywany jako potężny, żałobny i nawiedzający, odzwierciedlający zmagania jej czasów.

Książka zapewnia głęboki wgląd w historię społeczną Ameryki podczas ruchu na rzecz praw obywatelskich.

(na podstawie 1 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Odetta's One Grain of Sand

Zawartość książki:

Kiedy 20-letnia Odetta Holmes, klasycznie wykształcona jako wokalistka i mająca szansę stać się "następną Marian Anderson", odeszła od opery i teatru muzycznego na rzecz wykonywania politycznie naładowanych pieśni polnych, pieśni więziennych, pieśni pracy i melodii ludowych przed publicznością mieszanej rasy w kawiarniach lat 50-tych, podejmowała jedną z najbardziej złowieszczych decyzji w historii zarówno amerykańskiej muzyki, jak i praw obywatelskich. Wydany w tym samym roku, co jej słynne wykonanie "I'm on My Way" na Marszu na Waszyngton, One Grain of Sand oddaje projekt sprawiedliwości społecznej, jakim był głos Odetty.

"Nie było sposobu, bym mogła powiedzieć rzeczy, o których myślałam, ale mogłam je zaśpiewać" - zauważyła później. W utworach takich jak "Moses, Moses", "Ain't No Grave" i "Ramblin' Round Your City", One Grain of Sand ucieleśnia podejście Odetty do repertuaru folkowego jako zarówno archiwum czarnej historii, jak i narzędzia radykalnej ekspresji.

Dla wielu z jej słuchaczy piosenka taka jak "Cotton Fields" stanowiła pierwsze wprowadzenie do czarnej historii w czasach, gdy nie istniała jeszcze dyscyplina akademicka o tej nazwie, a same książki historyczne wciąż sprzedawały wygodne fikcje o zasadniczo "szczęśliwej" przeszłości plantacji. A dla wielu z jej słuchaczy, czarnych i białych, duma tej młodej kobiety z czarnego kunsztu i determinacji, a także jej otwarty gniew i wyzwanie rzucone białym, by rozpoznali, kim są i kim byli, wzorowały się na szczerości i odwadze, do których wzywał teraz ruch.