Old Age, New Science: Gerontologists and Their Biosocial Visions, 1900-1960
W latach 1870-1940 średnia długość życia w Stanach Zjednoczonych gwałtownie wzrosła, a odsetek seniorów w wieku sześćdziesięciu pięciu lat i starszych zwiększył się ponad dwukrotnie - zjawisko to zawdzięczamy w dużej mierze innowacjom w medycynie i zdrowiu publicznym.
Jednocześnie Wielki Kryzys był głównym punktem zwrotnym dla dyskryminacji ze względu na wiek i ubóstwa na Zachodzie: seniorzy żyli dłużej i wcześniej przechodzili na emeryturę, ale nie mieli odpowiednich środków na utrzymanie siebie i swoich rodzin. Katastrofa gospodarcza lat 30.
zaalarmowała naukowców, którzy aktywnie badali procesy starzenia się, o głębokich społecznych implikacjach ich pracy - i pod koniec lat 50. pojawiła się dziedzina gerontologii. Old Age, New Science bada, w jaki sposób grupa amerykańskich i brytyjskich naukowców zajmujących się życiem przyczyniła się do rozwoju gerontologii jako dziedziny multidyscyplinarnej.
Analizuje fundamentalne „biospołeczne wizje”, które podzielali, będące produktem ubocznym zarówno ich badań, jak i problemów społecznych, które napotkali. Hyung Wook Park pokazuje, w jaki sposób wizje te ukształtowały popularne dyskursy na temat starzenia się, bezpośrednio wpłynęły na instytucjonalizację gerontologii, a także odzwierciedlały uprzedzenia klasowe, płciowe i rasowe ich założycieli.
