Oksfordzki podręcznik szkolnictwa wyższego w regionie Azji i Pacyfiku

Oryginalny tytuł:

The Oxford Handbook of Higher Education in the Asia-Pacific Region

Zawartość książki:

Od przełomu tysiącleci stało się jasne, że region Azji i Pacyfiku jest pod względem gospodarczym najszybciej rozwijającym się kontynentem na świecie i prawdopodobnie pozostanie nim przez jakiś czas, pomimo niepowodzeń związanych z pandemią COVID-19. Udział Azji i Pacyfiku w światowym produkcie krajowym brutto.

(PKB) podwoił się z 15% do 30% w latach 1970-2017 i przewiduje się, że do 2050 r. będzie stanowił połowę globalnego PKB. Azja Południowo-Wschodnia i Południowa również szybko się rozwijają, z ponad połową światowej populacji i trzema z pięciu największych gospodarek świata.

światowej klasy średniej - klasy, która jest zarówno siłą napędową, jak i produktem szkolnictwa wyższego.

Jakość krajowego systemu szkolnictwa wyższego może być postrzegana zarówno jako miernik obecnego poziomu rozwoju kraju, jak i jego przyszłych perspektyw gospodarczych. Naturalne jest zatem, że domniemane Azjatyckie Stulecie powinno wzbudzić zainteresowanie systemami szkolnictwa wyższego w regionie.

Które z jednej strony mają wspólne cechy - fiksację na punkcie referencji i inżynierii, zaawansowanych technologii (zwłaszcza wśród studentów płci męskiej) i stopni biznesowych - a jednocześnie są bardzo zróżnicowane, nie tylko w różnych krajach, ale także w obrębie kraju. W związku z tym potrzebne jest lepsze zrozumienie.

Konieczne jest lepsze zrozumienie osiągnięć, niedociągnięć, potencjału i ograniczeń strukturalnych szkolnictwa wyższego w regionie Azji i Pacyfiku.

Niniejszy podręcznik przedstawia szereg znaczących studiów przypadku w poszczególnych krajach i dokumentuje przekrojowe trendy dotyczące, między innymi: dylematu, przed którym stoją rządy, żonglując konkurującymi ze sobą roszczeniami dotyczącymi dostępu, przystępnych kosztów i jakości; równowagi między nauczaniem a badaniami; powiązań między rynkami pracy (popyt) a szkolnictwem wyższym.

Rynki pracy (popyt) i szkolnictwo wyższe (podaż); preferowane kierunki studiów i ich konsekwencje; rozwój uniwersytetów badawczych w Azji; przyciąganie instytucji o międzynarodowej renomie w regionie; nowe technologie edukacyjne i ich skutki; oraz trendy w polityce rządu.

W ramach szerszego regionu i podregionów.